شعر و شیدایی

آمدی روی لبم سایه ی اعجاز زدی
خم شدی..مست شدی.. سیب مرا گاز زدی

با لبت یک شبه کم بود قیامت بشود
شعرهایم همه از دم قد وقامت بشود..

ناگهان کوچه به هم ریخت تلاطم شده بود
سیب من کنج لبت بود.. ولی گم شده بود