۱۸:۱۵ ۱۳۹۴/۱۰/۲۰
[Forwarded from ناهید]
تمام خوبی عشق به اینست که وقتی از تمام دنیا بریده ام ، دوان دوان خودم را به دشت پر از یاسمن دامنت برسانم و بپرسم : تو مال کی هستی ؟
و تو بی آنکه تامل کنی ، بگویی : مال ِ تو دیوانه ؛ مال توی دیوانه !
تمام خوبی عشق به اینست که وقتی چشمانم گر میگیرند و دوست دارم تمام اشک های دنیا را بالا بیاورم ، نزدیکم بیائی ، دستانم را بفشاری و بگویی :
من هستم ، توام که هستی ، پس اشک اینجا چکار میکند ؟!
تمام خوبی عشق به اینست که وقتی تو نیستی ، خواب از گلوی چشمانم پائین نرود . لبخند بر لبانم جاری نشود و دستانم مدام بهانه ی موهایت را بگیرند !
تمام خوبی عشق به اینست که وقتی من نیستم ، دلتنگی امان شعرهایت را ببرد ، اشک امان اطلسی ها را و تو امان تمام تلفن های روی زمین را .
راه به راه زنگ بزنی و بگویی :
جان به لبم آمده است ، نمی آیی ؟
خانه از نبودنت به تنگ آمده است ، نمی آیی ؟
تمام خوبی عشق به اینست که وقتی داری میز شام را میچینی ، چنان با ذوق از اینکه وقت آب دادن گل ها ، قناری را دیده ای که جفتش را بوسیده است
بگویی ، که غذا سرد شود و لب هایمان گرم ...
