شعر و شیدایی

در نبودت دل من قبله ی حاجات نداشت
تو نبودی و لبم قصد مناجات نداشت

من که آرامشم از دیدن تو سر می رفت!!!
کاش آن دیده ی تو این همه آفات نداشت

من که تنها به گناه غم تو خون خوردم
من اسیر تو شدم اینکه مکافات نداشت!!!

منم آن گندم در دست تو هنگام هبوط
که به جز همسفری با تو مباهات نداشت

تو خودِ معجزه و قدرتِ خلقَت هستی
با وجود تو خدا حاجت اثبات نداشت