شعر و شیدایی

بوسه ام داغ است و بی پروا ، کجا بگذارمش؟؟
روی لبها یا که بازو ها ، کجا بگذارمش؟؟

قطره های اشک من ، شاعرترینت گشته اند
می کند شعرم مرا رسوا ، کجا بگذارمش؟؟

شب به جای تو ، تن پیراهنت آغوش من
می شود غرق دو صد رویا کجا بگذارمش؟؟

این دل دیوانه عاقل بوده دور از چشم تو
با نگاه تو شده شیدا ، کجا بگذارمش؟؟

می تپد قلبم درون سینه آخر تند تند
مثل قلب بچه آهو ها ، کجا بگذارمش؟؟

جای بوسه کنج لب ، یک نخ وینیستون لایت و بس
فندکت اینجا ، ببین لب را ، کجا بگذارمش؟؟

باز چشمک می زنی لب را نشانم می دهی
می کنی طوفان به پا ، اما کجا بگذارمش ؟؟

وعده جام عسل از چشم مستت می دهی
می کنی با خنده ات حاشا ، کجا بگذارمش ؟؟

دوستت دارم ، چه تکراری شده این جمله ام
حل کن آخر این معما را ، کجا بگدارمش ؟؟

لب نهادی بر لبم ، اینک تو می پرسی ز من
بوسه ام داغ است و بی پروا ، کجا بگذارمش ؟؟