شعر و شیدایی

مرا به وقت نوش ،ز پیمانه یاد آرید
از این شکسته ی ِجاودانه یاد آرید

گریز ندارم ،اگر از این زمانه ی ِ بد
که خوش به شما، در آن زمانه یادآرید

به گاه عید به دل های مهربان شما
از این من ِ مانده ،در شبانه یاد آرید

از این شکسته دل در زمان ِمجنون خو
که باز خورده شباب ِ تازیانه یاد آرید

تمام عمر به نویدی که با دلم باشم
از این ندیده ِدل و ،آستانه یاد آرید

کبوتر سپید اگر که نشست بر هر بام
به یاد من ویران شد آشیانه یاد آرید

خزان نشسته بر این باغ و طوفان شد
به کشت شادمان بهار ،دانه دانه یاد آرید

جوان که در دل طوفان ندای فردا زد
یلان های چو سهراب را یگانه یادآرید

مباد که فراموش کرده غنچه های پژمرده
امیر سیاه چاله های بی نشانه یاد آرید

غزل که شد قصیده ی حرمان ،شد حجت دل
به شادمانه ی فردا به یک ترانه یاد آرید