شعر و شیدایی

نَفَسَم گرفت ازين شب ، درِ اين حصار بشكن
درِ اين حصارِ جادوييِ روزگار بشكن

چو شقايق ، از دلِ سنگ ، برآر رايتِ خون
به جنون ، صلابتِ صخره ي كوهسار بشكن

تو كه ترجمانِ صبحي ، به ترنم و ترانه
لبِ زخم ديده بگشا ، صفِ انتظار بشكن

"سر آن ندارد امشب كه برآيد آفتابي؟"
تو خود آفتابِ خود باش و طلسمِ كار بشكن

بِسُراي تا كه هستي ، كه سرودن است بودن
به ترنمي دژِ وحشتِ اين ديار بشكن

شبِ غارتِ تتاران ، همه سو فكنده سايه
تو به آذرخشي اين سايه ي ديوسار بشكن

ز برون كسي نيايد چو به ياريِ تو ، اينجا ،
تو ز خويشتن برون آ ، سپهِ تتار بشكن

محمدرضا_شفیعی_کدکنی