شعر و شیدایی

من از دلبستگی ها تا توانستم ، ضرر دادم
گَهی سر را به دل بخشیدم و گَه دل به سر دادم

کمی آزرده از اینم که آخر دیر فهمیدم
که من ساده سر بیهودگی عمرم هدر دادم

خطر کردم و گفتم «دوستت دارم» ، چه شد آخر
تمام جان و روحم را برای یک خطر دادم

درون قصه های خود ز من یک جمله بنویسید
قضای هر نمازم را به یک غمزه نظر دادم

تمنا کردنم بیهوده اما شکر باید کرد
پر وبال خودم بشکست و او را بال و پر دادم

هنر کردم که اشعاری سرودم؟؟شک ندارم من
که من تاوان عشقم را به عنوان هنر دادم

همه گفتند که عاشق نشو ، دیوانگی کردم
من از دیوانگی در شعر های خود خبر دادم

درخت زرد پاییزم که دل اینگونه با من کرد
تمام برگ هایم ریخت تا برگ و ثمر دادم...!!!