شعر و شیدایی

کلبه کوچک قلبم تا ابد خانه ی توست


اشک من هرشب در خلوت خویش بهانه ی توست


دل من کنار جمع گرچه که بی احساس است


ولی تا تو در دل هستی خوار و دیوانیه ی توست


ما نمی دانیم که فردا چیست در تقدیرمان


ولی امروز پناهگاه سرم شانه ی توست


فکر من شاید هزاران خانه پرواز کند


کلبه ی قلبم ولی خانه و کاشانه ی توست