شعر و شیدایی

تا آرامش پنجره
همیشه فاصله‌ای طلوع می‌کند
تنهاییِ پنجره را
نه عبور ماشینی می‌فهمد
نه درختی که آن‌سوتر
نگاه عابری را می‌جوید
نه من
که در پناه او
همه‌ی خواب‌های جهان را
به خانه می‌آورم.