شعر و شیدایی

دلم را شکستی نمی بخشمت
به کنجی نشستی نمی بخشمت

غروب نگاهت مرا بس نبود
ز کویم برستی نمی بخشمت

چه آسان فراموش شد قصه ام
چه صورت پرستی نمی بخشمت

گدای محبت شدم عاقبت
من و تنگدستی ؟ نمی بخشمت

چه اسان شکستی مرا بی صدا
دلم را بخستی نمی بخشمت

نه من شد نه او شد خدارا ببین
چه بی پا و دستی ! نمی بخشمت0