شعر و شیدایی

نیست صاحب نفَسی،درک کندحالِ مرا
کاش این شعربگویدبه تواحوال مرا

طوطیِ چشمِ توپروازکنان رفت وندید
که به قیچی زده دنیا،پَرِآمالِ مرا

عشق بایدبکُندپخته،دلِ کالِ تورا
وهمین خواسته ات،بسته پروبالِ مرا

الفِ قامتِ من،مشقِ الفبای توبود
رفتی وهیچ ندیدی کمرِدالِ مرا

نفَسی نیست که بی یادِتوازسینه رود
بنِگرثانیه های شده چون سالِ مرا

من چِسان شرح دهم مرگِ دلم رابه غزل
برسانیدبه من حضرتِ غسّالِ مرا

«دیدی ای دل که غمِ عشق دگربارچه کرد؟!»
چشمهای توفقط شادکندفالِ مرا

«یارِدیرینه ببینیدکه بایارچه کرد»
حافظ!ای شاه غزل!شرح بده حالِ مرا