شعر و شیدایی

در گاهِ زمستان دلم از شورِ تو گرم است
از نغمه ی افسونگرِ ماهورِ تو گرم است

سرد است ولی خلوت این خانه ی خاموش
با چهره یِ مه پاره یِ چون حورِ تو گرم است

آغوشِ غزلهایِ من ای علتِ احساس
با لطفِ دل‌آراییِ مشهورِ تو گرم است

خورشیدِ منی، از تبِ محبوبِ تو قلبم
هر دم به صفایِ قدم و نورِ تو گرم است

در سردیِ دی دور همی هایِ من و عشق
با خنده یِ ایرانیِ مغرورِ تو گرم است