شعر و شیدایی

به امید آمده ام ، خانه خرابم نکنی..
همه کردند جوابم، تو جوابم نکنی..

بارها آمده ام ، باز مرا بخشیدی..
با کلام " برو " ، این بار خطابم نکنی..

همه هستی من این قطرۀ اشک است خدا
وای اگر رحم بر این چشم پرآبم نکنی

به ثوابی که ندارم چه امید ی بندم
آب چون نیست طلبکار سرابم نکنی

به گمان دگران بندۀ ی خوبی هستم
پیش چشم همه عاری ز نقابم نکنی

گر قرارست بسوزم بزن آتش، اما
جلوی مردم این شهر عذابم نکنی...