شعر و شیدایی

غنچه باغ بهشتم ،گل سرخ چمنم
هم دمم ، هم نفسم ، نام من اینست : زنم

شعر اگر شعر شود خال و خطی از من هست
مرد اگر مرد شود ، مادر او کیست ؟ منم !

زخمی از غربت نارنج و ترنج است دلم
یوسفی گم شده در معجزه پیرهنم

دردها داشته ام از غم تاریخی عشق
از ندانستن ِقدرم چه کبودست تنم ...

مرغ افسانه ایم ، شاه پر ققنوسم ...
زندگی بال و پری یافته از سوختنم

صبر نام دگرم بود و تو می دانستی
چشم بستی بروم ، حرف دلم را نزنم

گرچه در دورترین نقطه دنیا باشم
می تپد قلب غزل پیش زنان وطنم