شعر و شیدایی

به دادم برس ای اشک دلم خیلی گرفته
نگو ازدوری کی نپرس از چی گرفته


منو دریغ یک خوب به ویرونی کشونده
عزیزمه تا وقتی نفس تو سینه مونده


تواین تنهایی تلخ منو یه عالمه یاد
نشسته رو به رویم کسی که رفته بر باد


کسی که عاشقانه به عشقش پشت پا زد
برای بودن من به خود رنگ فنا زد


چه دردیه خدایا نخواستن اما رفتن
برای اون که سایه س همیشه رو سر من


کسی که وقت رفتن دوباره عاشقم کرد
منو آبادکرد و خودش ویرون شد از درد


به دادم برس ای اشک دلم خیلی گرفته
نگو از دوری کی نپرس از چی گرفته


به آتش تن زدو رفت تا من اینجا نسوزم
با رفتنش نرفته تو خونمه هنوزم


هنوز سالار خونه س پناه منه دستاش
سرم رو شونه هاشه رو گونمه نفس هاش


به دادم برس ای اشک دلم خیلی گرفته
نگو از دوری کی نپرس از چی گرفته