شعر و شیدایی

رود بی حاصل ، تو را از چشمه دورت می کند
می برد ، دریاچه ای صعب العبورت می کند

گاه ، تاریکی مطلق ، برتر از هر نعمتی ست
گاه دل بستن به یک خورشید ، کورت می کند

یک رفیق لعنتی ، گاهی زمینت می زند
دست گرم ناشناسی ، پرغرورت می کند

خودپسندی ، نسبت معکوس دارد با شعور
خودپسندی هات ، دارد بی شعورت می کند !

بعد از این ، حتی نشانم را نمی بینی ، نترس !
این جدایی ها ، تو را کم کم صبورت می کند