۱۱:۱۹ ۱۳۹۴/۱۲/۱۱
در میکدهاَت حالِ دلم بارانیست
با جام رخَت مست شدن عرفانیست
ای عارفِ من، کاشفِ من؛ مستم کن
این کُن فَیکون زلزلهای رضوانیست
ای جوهر هر، زیر و زبر، زیباگر؛
از من نگُذر معبر اگر طولانیست
مجذوبِ تواَم، از طلبَت؛ انسانم
هر جذبه به جز جاذبهاَت شیطانیست
در عشقِ تو من، گمشدهای عریانم
این فقرو فنا سِیْرِ پس از حیرانیست
هرجا که ز شر، بحرِ بشر، طوفان شد؛
آغوش تو یک معجزهٔ مرجانیست
