شعر و شیدایی

اين قافله عمر عجـب ميگذرد

درياب دمي کـه با طرب ميگذرد

ساقي غم فرداي حريفان چه خوري

پيش آر پياله را که شب ميگذرد

***
آن قصر که جمشيد در او جام گرفـت

آهو بـچـه کرد و شير آرام گرفـت

بـهرام کـه گور مي‌گرفتي همه عمر

ديدي کـه چگونه گور بهرام گرفـت

***
افـسوس که نامه جواني طي شد

و آن تازه بـهار زندگاني دي شد

آن مرغ طرب که نام او بود شـباب

افـسوس ندانم که کي آمد كي شد