شعر و شیدایی

گاه ، مجنون دلم را درد لیلا می شوی
قلب امن ساحلم را خشم دریا می شوی

یا نسیمی از بهارت می وزد بر جان من
یا زمستان در زمستان برف وسرما می شوی

گاه بامن قهری وگاهی به فکر آشتی
گاه عین روشنایی گاه یلدا می شوی

یا به زندان می کشانی این عزیز شعررا
یا برایش,آتش عشق زلیخا می شوی

می شوی آیینه وروراست می گویی سخن
یابهشت آدمت را سیب حوا می شوی

تا نسیمی می وزد ازناز تو بر کوچه ها
اززمین تا آسمان غرق تماشا می شوی

درشب چشمان تو آرام می گیرد دلم
درشب اندوه من خورشید فردا می شوی

بی تو در مرز زوالم باتو در مرز طلوع
حسرت هرروزه ام کی قسمت ما می شوی