شعر و شیدایی

ﮔﻔﺘﻢ:«ﺑﺪﻭﻡ ﺗﺎ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ»
ﺗﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﮔﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﭼﻮﻥ ﺁﯾﻨﻪ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ
ﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﺛﺮ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﭘﺮ ﻧﻘﺶ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﺵ ﺩﻟﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ
ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﮔﺮﻩ ﺯﺩ ﺑﻪ ﮔﺮﻩ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﻣﺎ ﺗﻠﺨﯽ ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻨﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﺸﯿﺪﯾﻢ
ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﻮﺷﯿﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺲ ﺑﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺟﻐﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ
ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﮔﺮ ﭘﺮ ﺯﺩﻥ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ

ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺣﻞ کند این ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ...