شعر و شیدایی

قطبی ترین ستاره ی شب های دل نشین
بر روی واژه های غزل غوطه ورترین

بعد از تو کوچه یک شب بن بست بود و هیچ
با مکث های ثانیه همدست بود و هیچ

حالا ستاره دلهره ایی خیس پشت ابر
اما نمی کند گذر از کهکشان صبر

لب وا نمی کنند دگر غنچه های باغ
در سایه ی هجوم نفس گیر صد کلاغ

این روزها به حال خودم گریه می کنم
من تا ابد به شانه ی غم تکیه می کنم

حیف است این فرشته کمی دورتر رود
با بیت های فاصله بی بال و پر شود

این خواب ها بدون تو کابوس می خورند
تا صبح، آه و ناله و افسوس می خورند

فانوس این ستاره ها ماه هست و بس
این بیت ها قلمرو یک شاه هست و بس


https://telegram.me/joinchat/DP1XsD6KcO14l86zlRbBgA