سلام بچه های نویسنده. چه بحث های طولانی داشتینا
منم کوتاه نظرم رو بگم و شروع کنم به خوندن صفحه سوم که خیلی عقب هستم.
به نظر من میشه یه تعادلی توی نقدها بوجود آورد که یه سری جزییات کمتر بهش پرداخته بشه اما اصل مطلب اینه که اگه تارانتینو هم فیلم بسازه، یه سری منتقد درجه یک میشینن و خیلی جاهاش رو میکوبن و ممکنه تارانتینو هم مثلا با بخش عمده ای از حرف های اونا موافق نباشه و براشون جواب داشته باشه. اصلا ممکنه نیویورک تایمز به یه فیلمش 4 ستاره بده، به یه فیلمش 5 ستاره و ...
ما هم توی Scale خودمون به نظرم بهتره هر چی بیشتر میشه نظرات همراهامون رو بشنویم. لازم نیست متقاعد بشیم یا طرف رو متقاعد کنیم. نهایت اتفاقی که میخواد بیفته اینه که مثلا من امتیازامو بعد از همه این نقدها جمع میکنم و میگم مثلا رای من در فصل اول فرک(حالا چه با فاصله 1 امتیاز چه 100 امتیاز) یا مثلا میگم به نظر من نوشان از همه با فاصله بهتر بود یا بدتر بود. ممکنه دلایلم برای هر انتخابی که انجام میدم از نظر یکی خیلی منطقی یا خیلی خنده دار بیاد. من ترجیح میدم در حد وقتی که داریم همه حرفهای همدیگه رو بشنویم و نهایتا با بخش مهمیش البته موافق نخواهیم بود و جاهایی هم که خوبه استفاده کنیم.
میمونه لحن منتقد که میشه هر کسی با روش خودش تغییراتی بده که ببینه داره جواب بهتری از نقدکردنهاش دیگران میگیرند.
