داستان دل ❤️
قسمت سیزدهم
بخش چهارم
مامان مرتب می زد به در که : تموم نشد ؟ بیا ببینیم چطوره ؟
بغضم رو فرو بردم ...
صورتم رو پاک کردم ... درو باز کردم ...
تا چشم مامان به من افتاد , متوجه شد که تو دل من چی می گذره ...
فورا گفت : باز تو خوشحال شدی و گریه ات گرفت ؟
رضا اومد جلو ... همه محو تماشای هنر رضا بودن ...
اون واقعا یک شاهکار خلق کرده بود ... رضا برای من کارایی می کرد که هیچ مردی برای زنی نکرده بود ...
مثل پروانه دورم می چرخید و خودش اعتراف کرد که از همون شمال منو می خواسته و برای همین به خانواده ی ما نزدیک شده ...
قبلا از این فکر بدم میومد ولی حالا از شنیدنش خوشحال شده بودم چون احساس خواسته شدن و تحسین شدن از همه چیز برای یک زن مهم تره ...
شاید تمام زجری که زن ها در طول عمرشون می کشن , به خاطر همین نیاز باشه ... و اگر مایوس بشن , دنیای اونا سیاه میشه و اعتماد به نفسشون رو از دست می دن ... و این فقط به خاطر خواسته شدن و نخواسته شدن در وجود زن پیدا میشه ... و من اون روزها خواسته شده بودم ...
روزی که عماد ناگهانی زن گرفت , من همین لی لا بودم و روزی که رضا هر چه داشت زیر پای من می ریخت , باز هم همون لی لا بودم و تفاوت من فقط در خواسته شدن بود ...
و از اینکه می دیدم رضا با تمام وجودش آهسته و آروم به من نزدیک شده و این همه مدت بدون انتظار کارایی کرده که دل منو بدست بیاره , راضی شده بودم ... و با وجود اینکه هنوز دلم جای دیگه ای بود , اونو دوست داشتم و بهش احساس نزدیکی می کردم ...
نزدیک ماه محرم بود و رضا عجله داشت قبل از اومدن این ماه یک مراسم نامزدی بگیریم و عقدمون رو محضری کنیم ...
اون وقت ها این کار زیاد رسم نبود ... دختر باید سر سفره ی عقد می نشست و این برای پدر و مادر نهایت آرزو بود ...
ولی رضا اصرار داشت و با همون زبون چرب و نرمش مامان رو راضی کرد و قرار شد چند روز به محرم مونده , تو خونه ی ما با عده ی کمی از فامیل های نزدیک عقد کنیم ...
ناهید گلکار
