داستان دل ❤️
قسمت سی ام
بخش پنجم
من خودمو می ذارم جای رضا ... اگر از فهیمه زنی که می خوام یک عمر باهاش زندگی کنم چنین چیزی ببینم , دیوونه می شم ...
گفتم : چرا شما مردا اینقدر خودخواهین ؟ می دونستی رضا زن داشته ؟ ... طلاق داده ...
گفت : راستی ؟ تو می دونستی ؟
گفتم : آره ولی اصلا حساسیت نشون ندادم ...
گفت : خوب همونم نشونه ی اینکه بهش اهمیت نمی دی ... با اون زن چند سال زندگی کرده بود ؟ پد سگ ...
گفتم : تو عقد جدا شدن ...
گفت : لی لا , حالا اگر تو یک چیزی مثل اون جعبه پیدا می کردی که پر از عکس و خاطرات اون و زنش بود و یک جایی مخفی نگه داشته بود , چی فکر می کردی ؟ نمی گفتی چرا نگه داشتی ؟ گذشته رو می شه بخشید ولی اینکه استمرار داشته باشه , آدم رو زجر می ده ... نمی دونم چی بگم ... موضوع پیچیده شده ... باید بسپریمش دست زمان ...
فقط خدا می تونه کمک کنه تا حل بشه ...
گفتم : من رضا رو الان درک می کنم ولی دیگه نمی خوام باهاش زندگی کنم ... خسته شدم ... هیچی ازش نمی خوام فقط ثمر رو بده من ...
اون شب من کنار بخاری همین طور نشستم و برای ثمر لالایی گفتم و مرا ببوس رو خوندم , تا سپیده صبح دمید ... نماز خوندم ...
از خونه رفتم بیرون ...
قدم زدم ...
قدم زدم ...
و قدم زدم ... به مقصدی نامعلوم می رفتم ... دلم می خواست یک جایی گم بشم ... گاهی احمقانه دلم می خواست خودمو بندازم جلوی یک ماشین ...
وقتی برگشتم خونه , مامان گفت : بدو , کجا رفتی ؟ رزیتا زنگ زد و گفت رضا رفته اون آپارتمان ... کارگر برده تمیز کنن ... برو اگر می خوای ثمر رو ببینی ... بدو ...
نفهمیدم چطوری خودمو از در انداختم بیرون و با سرعت رفتم خونه ... زنگ زدم ... رزیتا فورا درو باز کرد ...
ثمر پشت شیشه منتظرم بود و بالا و پایین می پرید ...
طاقت نیاورد و اومد بیرون و سر پله به هم رسیدیم ...
چنان رفتیم تو آغوش هم که انگار هرگز جداشدنی نبودیم ...
ناهید گلکار
