داستان دل ❤️
قسمت سی و یکم
بخش دوم
تا ساعت سه اونجا موندم و از ترس رضا , در حالی که قلبم رو پیش ثمر جا گذاشته بودم , با هزار مکافات ازش جدا شدم ...
مامان می گفت : بخوابونش بعد برو ...
گفتم : نه , بذار رفتنم رو ببینه ... بیدار بشه ببینه نیستم , اذیت میشه ...
کیفم و مقداری لباس و وسایل شخصی خودمو برداشتم و با دلی خون برگشتم خونه ی مامانم ...
آخر شب رزیتا زنگ زد و گفت : لی لا خیلی به ثمر سفارش کردیم که به رضا نگه ولی بالاخره فهمید و غوغا راه انداخت ... مامان بهش گفت من کردم ... برای همین کوتاه اومد ... اگر می فهمید کار من بوده که هیچی دیگه , حتما منو زده بود ولی فکر کنم دیگه حواسش باشه ... من باهات تماس می گیرم ولی تو دیگه اینجا نیا ...
آه عمیقی کشیدم و انگار بند دلم پاره شد ... تو وجودم احساس خلاء کردم ...
آخر شب بی قرار شدم ... بی اختیار راه افتادم رفتم در خونه ... از اون طرف خیابون به خونه ای که تمام زندگی من بود , نگاه می کردم ... هر سایه ای که از پشت پنجره رد می شد , برای من مهم شده بود ... فکر می کردم ممکنه ثمر کنار اون سایه باشه ...
وقتی برگشتم خونه , فورا رفتم تو یک اتاق و درو بستم و عروسک ثمر رو بغل کردم .... اونقدر لالایی گفتم تا خودمم خوابم برد ...
مثل مرغی پر کنده , بال بال می زدم و چاره ای به ذهنم نمی رسید ... تنها یک فکر بود و اونم دزدیدن ثمر ...
ولی اول باید جایی رو پیدا می کردم که اونو ببرم ...
خوشبختانه مدرسه ها تعطیل بود و من درگیر اون نبودم ولی جایی رو نداشتم ... دفتر پس اندازم , طلاهام و هر چه که داشتم دست رضا بود ...
دائم راه می رفتم و با خودم تکرار می کردم چیکار کنم ...
هر روز می رفتم در اون خونه تا شاید ثمر رو رضا با خودش بیاره بیرون و من ببینم ... رزیتا و مامان دیگه حاضر نبودن اونو به من نشون بدن ...
حتی رضا ممنوع کرده بود که با تلفن با ثمر حرف بزنم ... نمی خواستم خودمو بیشتر از این کوچیک کنم و به رضا التماس کنم ...
ناهید گلکار
