آغوش اجباری
قسمت سیزدهم
نگار نذاشت مامان جوابمو بده ... با دست اشاره کرد برم اتاق ...
- بیا بابا رفته دست به اب , بیا دم پنجره میاد بیرون می بینیش
مستراحمون تو حیاط بود
یکم منتظر موندم که اومد بیرون ... وقتی منو جلو پنجره دید , سرشو تکون و با دست اشاره کرد پنجره رو باز کنم
نگاهی به ورودی انداخت و اومد جلو
- سلام
- سلام
نگاهی به نگار و ندا کرد که کنارم ایستاده بودن ... بهشون گفت :
- شماها راحتین ؟
ندا که سربه زیر بود , کنار رفت ولی نگار زبون درازتر از اون بود که کوتاه بیاد ...
- اره , ما راحتیم ... شما ناراحتی ؟
محمد صدای خنده ش اومد که زود با دست دهنشو چسپید
- برو کنار دیگه
- باشه می رم ولی به خاطر حنا ... فکر نکن ازت حساب می برما
- باشه خانم کوچولوی شجاع , برو
نگار کنار رفت و بش گفتم :
- چکار به بچه داری ؟
- خب راحت نیستم , می ترسم برن به مامانت بگن
- نه , نمی گن ... نترس ...
- خب خوبی ؟ فک می کردم دیشب منتظرم می مونی ولی خوابیده بودی
- نه , بیدار بودم وقتی اومدی ... دیدمت , تو متوجه من نشدی ... صبحم خواب بودی ... چرا اومدی ؟
- پسرا اینجا کار داشتن منم گفتم بیام ببینمت ... دلم واست تنگ شده بود
صدای مامان اومد ... نگار زود پرید بیرون
- برو الان مامان متوجه میشه
می خواستم پنجره رو ببندم
- حنـا
- جوونم ؟
- خیلی دوستت دارم
چشمامو بستم ... از ته دل این جمله رو تو وجودم نگه داشتم
- منم خیلی دوستت دارم
حس می کردم الانه که اشکام بیاد پایین ... زود پنجره رو بستم
سر سفره هر بار که سرمو بلند می کردم نگاه محمد غافلگیرم می کرد ... بخه اطر بابا روم نمی شد منم نگاش کنم ... می ترسیدم متوجه بشه ...
محمد برگشت یزد و منم امتحانامو به خوبی پاس کرده بودم ...
محمد طبق معمول هر روز زنگ می زد ... عشقمون اونقد قوی بود که هر بار شاکر خدا بودم که محمدو بهم داده ... خودمو فقط مال محمد می دونستم ... بی اون نفسم می گرفت ... اگه یه روز ازش بی خبر می شدم , دنیا رو سرم آوار می شد ... دو سالی بود به همین روال باهم بودیم و من سوم راهنمایی بودم .....
