داستان انجیلا 💘
قسمت پانزدهم
بخش دوم
نمی دونم اون زمان چه فکری برای آینده ی مبهم خودم می کردم ولی اینو می دونستم که موجودی که تو شکم من بود , جون داشت و جون من بود ...
می خواست زنده بمونه و زندگی کنه و این از هر چیزی برای من مهم تر شده بود که از بچه ام مراقبت کنم ....
روزها و شب ها از پس هم می گذشتن و من با یعقوب در جنگ و جدال بی امان , روزگار می گذروندم ...
حالا دیگه اون نگاه های گهگاه عاشقانه ای که به من می کرد هم تبدیل به یک نفرت شده بود ...
با حرفاش و با رفتارش نشون می داد که از من کینه ای به دل گرفته که نمی تونه فراموش کنه یا شایدم من نسبت به اون این طور بودم ...
تا حدی که وقتی مادرش از مکه برگشت و برای من یک چادر سفید با گل های نارنجی و یک گیره سر آورد , اون هر دو رو ازم گرفت و داد به خواهرش و گفت اینا به درد تو نمی خوره ...
چون اون فقط رنگ سیاه رو برای من مناسب می دونست ...
دامن بلند سیاه ... جوراب کلفت سیاه و مقنعه ی سیاه ...
اون هیچ وقت اجازه نمی داد من شلوار پام کنم در حالی که من عاشق شلوار بودم ...
وقتی مادر یعقوب فهمید که سوغاتی های منو یعقوب گرفته , برای اولین بار و آخرین بار از من دفاع کرد و هر دو رو پس گرفت و اومد خونه ی ما داد به من و گفت : من اینارو مخصوص اِنجیلا گرفتم , حق نداشتی ازش بگیری ...
برای من چادر و گیره مهم نبود ولی از اینکه رفتار شوهرم اینگونه با بی اعتمادی و ظلم همراه بود , رنجم می بردم ...
روزها که تنها می شدم برای بچه ام می بافتم و می دوختم و هر کدوم رو با عشقی وصف ناشدنی اتو می زدم و کنار می گذاشتم ...
انگار محبت اونم توی دل من انباشته می شد ...
گاهی هم کتاب های درسی قدیم رو نگاه می کردم چون اجازه ی خوندن روزنامه و ورق زدن مجله رو هم نداشتم ...
ناهید گلکار
