۱۰:۳۶ ۱۳۹۲/۴/۳۰
مشخصات «شام آخر»
-اين نقاشي بر روي ديوار صومعه Gra belle Maris Santazie در نزديکي شهر ميلان ترسيم شده است.
-گويا اين صومعه، صومعه خانوادگي دوک Lobovico بود و توسط وي براي اين نقاشي انتخاب شده بود.
-اين نقاشي داراي 460سانتيمتر ارتفاع و 880سانتيمتر پهنا است.
-داوينچي 3سال تمام بر روي اين نقاشي کار مي کرد و سرانجام آن را در سال 1498 تکميل کرد.
-اين نقاشي در قسمت فوقاني ديوار ترسيم مي شد بيشتر روزها هنگاميکه «داوينچي» براي نقاشي با وسايلش بالاي نردبان مي رفت تا هنگاميکه رنگ هاي همراهش به اتمام نرسيده بود پايين نمي آمد. گاهي تا 3شبانه روز بدون آنکه حتي براي خوردن و آشاميدن کار را تعطيل کند لاينقطع نقاشي مي کرد.
-نقل است که نتيجه کار به سرعت محبوب و پرطرفدار شده بود و پادشاه فرانسه آنچنان شيفته اين اثر شده بود که دستور داد تا تمام ديوار را به فرانسه منتقل کنند. البته اين اتفاق نيفتاد چون با وسايل آن روزگار چنين انتقالي عملا غيرممکن بود. (البته امروز فقط سايه اي از آن اثر باقي مانده است.)
-يکي از ويژگي هاي اين نقاشي تصوير کردن تمامي حواريون در کنار مسيح و قراردادن يهودا (حواري خائن) در ميان سايرين بود. (در نقاشي هاي قبلي مانند اين و اين از اين مراسم يهودا جدا از ساير حواريون ترسيم مي شد.) استدلال داوينچي اين بود که فرد خائن چون تا فرداي آن شب ناشناس بوده پس دليلي نداشته که جدا از سايرين قرار بگيرد.
-يهودا (نفر دوم با ريش سياه در سمت راست حضرت مسيح) در اين اثر تنها کسي است که با حالتي تدافعي خودش را از مسيح دور مي کند(به حالت دست هاي وي دقت کنيد) و چهره وي در سايه قرار دارد.
-در پس زمينه، سه پنجره ترسيم شده که نورپردازي صحنه از طريق اين سه منبع نوري تامين مي شود. بزرگترين پنجره دقيقا پشت سر حضرت مسيح قرار گرفته است، به اين ترتيب در پشت سر حضرت مسيح که در کانون تصوير قرار گرفته، هاله اي از نور ديده مي شود.
خسارت هاي وارده به «شام آخر»
-در سال1652 روي اين ديوار دري براي کليسا ساخته شد که دقيقا روي ديواري بود که اين نقاشي روي آن ترسيم شده بود باز مي شد. اثر اين تخريب هنوز هم بر اين نقاشي باقي است.
-در سال1796 اشغال گران فرانسوي سالن اين صومعه را تبديل به اصطبل اسب هاي سواره نظام کردند. البته ناپلئون به دليل علاقه شخصي که به آثار داوينچي داشت، نقاشي «موناليزا» را در اتاق خواب شخصي خودش نگهداري مي کرد. او دستور اکيد داد تا به اين اثر کوچکترين آسيبي نرسد. دستوري که زياد به آن توجه نشد.
-در سال1821 از نقاشي به نام Bare Stefanozzi خواسته شد تا اين نقاشي را از روي ديوار جدا کند و به جاي مناسب تري منتقل نمايد. اين نقاش بعد از آنکه آسيب بدي به قسمت مياني وارد آورد متوجه شد که اين کار شدني نيست.
-در طول جنگ جهاني دوم با وجود آنکه اطراف اين ديوار مورد اصابت بمب هاي فراواني واقع شد خوشبختانه خود اين ديوار آسيب بيشتري نديد.
