عفونت سوراخ گوش
از دیرباز تا به امروز پیرسینگ و یا سوراخ کردن گوش در بین خانمها و حتی آقایان مرسوم بوده است. که امروزه نیز در بین جوامع و جوانان بازار گرمی دارد؛ در حقیقت هم برخی از انواع پیرسینگ گوش بسیار جذاب هستند و نمیشود از زیبایی آن چشم پوشید. اما با همه زیباییهایی که سوراخ کردن گوش به همراه دارد عوارض و عفونتهای دردناکی نیز ممکن است در انتظار ما باشند. در این مقاله در گوشواره ( میهن بلاگ ) راهکارهایی برای جلوگیری و پیشگیری از عفونت، علائمهای عفونت گوش، راههای درمان و نکات مهمی در خصوص سوراخ کردن صحیح گوش کودکان و عفونتهای احتمالی آن صحبت کردهایم. با ما همراه باشد.
چه کار کنیم که گوشمان بعد از سوراخ کردن عفونت نکند؟
دلایل عفونت می‌تواند از خود پیرسینگ نشأت بگیرد. اگر پیرسینگ در یک محل غیر بهداشتی انجام شود یا ابزارهایی که برای سوراخ کردن گوش بکار می‌روند آلوده به خون یا کثیفی باشند، عفونت می‌تواند اتفاق بیفتد. انواع گوشواره‌های غیر بهداشتی نیز می‌توانند باعث عفونت شوند.
بهتر است که شما برای جلوگیری از عفونت باید گوش‌های تازه سوراخ شده‌تان را هر روز با الکل ضد عفونی و تمیز کنید. همچنین باید از فلزاتی که بدنتان پس از استفاده از آنها واکنش آلرژیک نشان می‌دهد نیز اجتناب کنید، زیرا آنها می‌توانند باعث التهاب شدید و گاهی اوقات عفونت شوند.
پیشگیری
پیشگیری از عفونت پیرسینگ گوش به این معنی است که نسبت به گوشتان با مسئولیت باشید. پیرسینگ‌تان را خودتان در خانه انجام ندهید، مگر اینکه بطور حرفه‌ای آموزش دیده باشید. مطمئن شوید وسایلی که توسط یک فرد حرفه‌ای برای این کار استفاده می‌شود، استرلیزه و تمیز شده‌اند. مایوکلینیک توصیه می‌کند که علائم عفونت، تورم یا تغییرات بافت در محل پیرسینگ را هر روز بررسی کنید.
علائم
اگر فکر می‌کنید که پیرسینگ‌تان ممکن است عفونی شده باشد، به دنبال علائم خاص زیر بگردید: اولین علامت، قرمزی در محل پیرسینگ است. سوزش، احساس داغی یا خارش نیز ممکن است نشان دهنده‌ی عفونت باشد. هر نوع ترشح خشک و پوسته مانند نیز می‌تواند یک عفونت را نشان دهد. اگر هر جایی نزدیک به محل پیرسینگ، یک آبسه یا دمل چرکی دیدید، این یعنی چرک در داخل پوست گیر افتاده است. فورا به پزشک مراجعه کنید.
عوارض عفونت سوراخ گوش
اگر عفونت گوش سوراخ شده داشته باشید و آنرا فورا و کاملا درمان نکنید، ممکن است دچار عوارض جدی شوید. توضیح می‌دهد که برخی از عوارض عبارتند از ضایعات، گرانولوم پیوژنیک (برآمدگی‌های گوشتی)، تومور کلوئید، سلولیت، آسیب گوش و زخم‌های شدید. اگر عفونت شدید باشد، ممکن است لازم باشد برای درمان، عفونت پوست کنده یا برداشته شود. این امر می‌تواند باعث زخم‌های کاملا مشخصی شود که برطرف کردن آنها غیر ممکن است!
راههای درمان
درمان یک عفونت گوش پیرس شده با مراجعه به پزشک خانوداگی‌تان برای یک تشخیص مثبت آغاز می‌شود. او نه تنها باید گوش را معاینه کند و عفونت را تشخیص دهد، بلکه باید مطمئن شود که این عفونت باعث مشکلات دیگری مانند آسیب به بافت‌های اطراف، آسیب گوش یا هر نوع کاهش شنوایی نشده باشد.
درمان با برداشتن پیرسینگ آغاز می‌شود و سپس با یک دوره مصرف آنتی بیوتیک قوی دنبال می‌شود. ممکن است پزشک، آنتی بیوتیکی برای شما تجویز کند که بطور مستقیم روی پوستتان بمالید. درمان‌های تکمیلی ممکن است شامل دبرید (برش، برداشت یا حذف یک بخش از بافت مرده، عفونی یا صدمه دیده) پوست آسیب دیده یا برداشتن نواحی دارای عفونت شدید باشد.
البته در بسیاری از اوقات، اگر عفونت پیرسینگ گوش سطحی باشد با پنبه الکلی و ضد عفونی کنندههای قوی که میتوانید از داروخانهها تهیه کنید نیز قابل درمان است.
سوراخ کردن گوش کودکان و پیشگیری از ایجاد عفونتهای بعد از آن
سوراخ کردن گوش کودکتان را به پزشک بسپارید و به مراکز درمانی مراجعه کنید تا با استفاده از لوازم استریل و بهداشتی این کار انجام شود.
چه آن روزها که مادربزرگ با نخ و سوزن می آمد و گوش نوزاد دختر را سوراخ می کرد، چه حالا که به کمک دستگاه ها و روش های جدید گوش بچه ها را سوراخ می کنند، این کار مرسوم بوده و طرفدار داشته، اما این روزها درباره خطرات و عوارضی هم صحبت می‌شود که قبلا خبری از آنها نبود. البته نه این که چنین خطراتی وجود نداشته، بلکه فقط کسی به دنبال آنها نبوده و اهمیتی برایشان قائل نمیشده.
آن روزها که گوش دختر بچه ها در خانه و به کمک نخ و سوزن سوراخ می شد هم تمام این مشکلات وجود داشت، ولی آن طور که باید مورد توجه قرار نمیگرفت.
میگویند گوش این همه نوزاد را سوراخ کرده و هیچ مشکلی پیش نیامده، به همین دلیل هم فکر میکنند هنوز می تواند به کارش ادامه دهد. در صورتی که متخصصان هشدار می دهند و می گویند سوراخ کردن گوش کودکان در خانه عوارض و خطرات بیشتری دارد و می تواند مشکلات متعددی را برایشان ایجاد کند.
البته این روزها اغلب افراد ترجیح می دهند این کار را به پزشک بسپارند، ولی هنوز هم بعضی ها هستند که روش قدیمی را بیشتر قبول دارند.
احتمال بروز عفونت بعد از پیرسینگ در محیط خانه بسیار بیشتر است و در نتیجه به هیچ عنوان توصیه نمیشود. در ضمن، با این که خیلی ها از همان دوره نوزادی گوش کودک را سوراخ می کنند، اما امروزه توصیه می شود، در سنین بالای سه سال گوش بچه ها را سوراخ کنید و پیش از آن به فکر این کار نباشید. مسلما اگر برای سوراخ کردن گوش کودک به پزشک یا مراکز درمانی مراجعه کنید، راهنمایی های لازم در این زمینه را هم به شما ارائه می دهند و مشکلی از این نظر وجود نخواهد داشت.
در کنار همه اینها، سوراخ کردن گوش به کمک نخ و سوزن خیلی دقیق هم نیست و در پایان کار ممکن است سوراخ روی گوش ها قرینه یکدیگر نباشد. بنابراین این نکته هم دلیلی است برای این که کار سوراخ کردن گوش را به متخصص بسپارید.
به طور کلی اگر گوش کودکان را در سنین مناسب و در مراکز بهداشتی و معتبر سوراخ کنید، مشکل خاصی وجود نخواهد داشت، اما مسائلی هم هست که شاید در اثر سوراخ کردن گوش ایجاد شود.
در اثر سوراخ کردن گوش ممکن است مشکلات متعددی برای کودک ایجاد شود که بروز عفونت های مختلف در محل سوراخ گوش یکی از این موارد به حساب می آید.
به گفته پزشکان متخصص، زرد زخم شایع ترین عفونتی است که در چنین شرایطی ایجاد می شود. این عفونت میکروبی در اثر استفاده از وسایل غیربهداشتی می تواند در مکان سوراخ گوش بروز کند.
علاوه بر این، اگر برای سوراخ کردن گوش فرزندتان به یکی از این مراکز مراجعه کرده باشید، حتما دیده اید پس از سوراخ کردن، از گوشواره هایی از جنس فلزاتی خاص استفاده می شود تا سوراخ گوش باز بماند و پس از آن می توان از گوشواره های طلا یا جنس های دیگر هم استفاده کرد. البته در بعضی از شرایط همین فلزات هم می تواند موجب بروز حساسیت شود که این حساسیت به صورت قرمزی، خارش، التهاب و پوسته ریزی خودش را نشان می دهد.
همچنین، احتمال ایجاد گوشت اضافه نیز در این وضعیت وجود دارد و متاسفانه چنین مشکلی قابل پیش بینی هم نیست. به این معنی که ممکن است برای بعضی از افراد گوشت اضافه در محل سوراخ گوش ایجاد شود، ولی بعضی ها هم چنین مشکلی نداشته باشند. در صورت بروز این مشکل، پس از گذشت مدتی در اثر سوراخ کردن، توده سفتی در محل سوراخ گوش ایجاد می شود.
نکات ضروری در خصوص سوراخ کردن گوش و جلوگیری از عفونتهای بعد از پیرسینگ:
- قبل از اقدام به سوراخ کردن گوش با پزشک مشورت کنید تا از نظر سلامت عمومی بدن مشکلی وجود نداشته باشد. در ضمن از پزشک در مورد مراکز مجاز و مطمئن برای این کار راهنمایی بخواهید.
- بعد از سوراخ کردن گوش، احتمال عفونت های سطحی نرمه گوش وجود دارد که این عفونت ها معمولا به خوبی به درمان موضعی پاسخ می دهند. بنابراین محل سوراخ شده را با یک حوله گرم و مرطوب کمپرس کنید و در صورت نیاز از یک پماد آنتی بیوتیک استفاده کنید.
- از گوشواره های سنگین به مدت طولانی استفاده نکنید، زیرا این گوشواره ها ممکن است سوراخ گوش را گشاد و حتی پاره کنند و نرمه گوشه را به دو قسمت تقسیم کنند.
- اگر پشت (گل میخ) گوشواره شما بلند است یا گوشواره شما قسمت نوک تیزی دارد که در هنگام خواب شما را اذیت می کند، باید گوشواره خود را هنگام خواب خارج کنید، زیرا این نواحی نوک تیز ممکن است زخم های فشاری یا آزردگی های پوست قسمت پشتی لاله گوش را ایجاد کنند.
- هنگام انجام ورزش های پُر برخورد بهتر است گوشواره ها از گوش خارج شوند، زیرا احتمال پارگی گوش در اثر کشیده شدن گوشواره ها به هنگام ضربه وجود دارد.
- یکی از عوارض شایع استفاده از گوشواره ها، حساسیت پوستی به فلزهایی است که گوشواره از آن ساخته شده است. این حساسیت ها به صورت خارش، قرمزی و التهاب دیده می شود. معمولا افراد به گوشواره هایی از جنس نیکل حساسیت دارند، اما حساسیت به طلا و یا نقره نیز گزارش شده است.
- می توانید دنبال زیورآلاتی بگردید که روی آن ها برچسب "بدون نیکل" یا "ضدحساسیت" خورده باشد، یا این که زیورآلاتی از جنس استیل ضدزنگ یا طلای سفید یا طلای زرد بخرید.
- برای برطرف شدن حساسیت، بهتر است گوشواره خود را عوض کنید و اگر مشکل برطرف نشد، شاید لازم باشد مدتی گوشواره را از گوش خود خارج کنید.
- پاره شدن نرمه گوش سوراخ شده در اثر ضربه یکی از عوارض شایع است. ممکن است در اثر تصادف رانندگی، افتادن، نزاع ورزش های پُربرخورد و یا کشیده شدن یک گوشواره به صورت تصادفی نرمه گوش پاره شود. اگر چنین اتفاقی افتاد، ظرف حداکثر ۲۴ ساعت به پزشک مراجعه کنید. پزشک این ناحیه را بخیه می زند و محل پاره شده معمولا در مدت سه ماه ترمیم می شود. بعد از این زمان می توان نرمه گوش را مجددا سوراخ کرد.
و همچنین در گوشواره بخوانید:
