از یادآوری کدوم یک از خاطرات بچگی هاتون خجالت میکشید

ما بچه بودیم با چندتا دوستا و فامیلامون میخواستیم فوتبال بازی کنیم، اما چون دختر فامیلمونم بود هی میخواست یه بازی دیگه مث وسطی شاید بازی کنیم.
ما هم نمیتونستیم دکش کنیم، آخرش من نقشه کشیدم که در حال بازی اینقدر توپ رو محکم زدم بهش تا دیگه دردش اومد و گفت من دیگه بازی نیستم، ما هم فوتبال بازی کردیم

یبارم با دوستم ( دخترعموی همون کسی میشد که دستشو له کردم ) داشتیم از مدرسه برمیگشتیم من کلاس سوم ابتدایی بودم دوستم دوم ابتدایی. حسابی برف اومده بود و همسایمون برفهای پشت بومشون پارو کرده بود ریخته بود دم درشون که برفها مثل یه تپه ی بزرگ شده بود. منو دوستم از تپه رفتیم بالا و من سر خوردم داشتم میفتادم پایین تو همون لحظه پیش خودم گفتم اگه دوستم پایین نیفته منو مسخره میکنه. درحال افتادن بودم که از مچ پای دوستم گرفتم و با خودم انداختمش پایین . پشیمونم نیستم

یه بارم یه کاری کردم که خجالت نمیکشم اما پشیمونیش هنوزم واسم هست، این بود که هر کار خوبی میکردم یه خوراکی جاییزه میگرفتم، بعدش همه شون رو جمع کردم و واسه اینکه خیلی خوشحال بشم همه رو یه جا خوردمممم، اما چشتون روز بد نبینه، نمیدونم چی شد که جمع این پاستیلا و آدامس ها و ... واکنشی دادن که خیلی با هم بدمزه شدم، اما هر چی مقاومت کردم که نفشون نکنم نشد و آخرش همه رو تف کردم

اگه یارو رو ول می کردی منو می کشت اما من قایم شده بودم ارایشگره هم هی می گفت عیب نداره چیزی نشده که..

من بچه بودم از دوربین عکاسیو فیلمبرداری خیلی می ترسیدم...این خاطره رو برام تعریف کردنا خودم یادم نیست انگار دوسالم بوده ( یبار پسر عمم تازه یه دوربین خریده بوده...اومده غافلگیرانه ازم عکس بگیره...منم تا چشمم به دوربین میافته میرم سمتشو نزدیک بوده بخورم زمین اون بنده خدا هم اومده منو بگیره دوربین از دستش میافته و دوربین جدیدش داغون میشه بعدم من حالا گریه نکن کی گریه کن ... الانم که الانه یادشه و همیشه تو جمع بم میگه دوربین خراب کن...منم تا چند وقت بهش میگفتم عمو لولو)
نمیدونم چرا انقد از دوربین عکاسی می ترسیدم.

یبارم شیش سالم بود با داداشم که یه سال ازم بزرگتره رفتیم یواشکی از کیف مامانم پول برداشتیم تا اونجا که تونستیم خوراکی خریدیم . تقریبا بیست سال پیش بود پفکهای کوچیک بود دونه ای پنج تومن. خلاصه توی کوچه پشت در حیاطمون نشسته بودیم حسابی مشغول خوردن بودیم که مامانم صدامون کرد. از ترسمون نمیدونستیم چیکار کنیم اخرش بقیه ی خوراکی هارو خاک کردیم که یه وقت مامانم متوجه نشه و اومدیم خونه. اما فردا وقتی رفتیم سراغ خوراکی ها دیگه اثری ازشون نبود نمیدونم کدوم یکی از بچه ها توی اون تاریکی دیده بود خوراکی ها رو کجا چال کردیم و رفته بود سراغش.

خب دیگه دوست جون دست بالای دست بسیار اس[IMG'>Smiles/3.gif' />ت

Rohi

من خجالت میکشم بگم
اما میگم
فک کنم 8سالم بود داداش کوچیکم یه قلک داش مثلا برا خودش پس انداز میکرد منم هروقت میخوردم به بی پولی از قلکش وام میگرفتم (یعنی برمیداشتم یواشکی)
فک کنم اینقد هی برداشتم که دیگه چیزیش نموند بعدش لو رفتم

تقريبا در سن 4 سالگي اگر كسي عرسكاي منو ميديد با آبكش اشتباه ميگرفت
از بس كه اينجانب به طفلكي ها آمپول ميزدم

هههه تینا، حالا بلاخره دکتر شدی یا نه ؟

نه مهندس شدم به جاش با يه دكتر ازدواج كردم شدم خانم دكتر

خوب میون بُر زدی، خوبه خوبه

من بچگیام خیلی داداشمو اذیت میکردم و بابام هم برای داداشم دست میگرفت که یذره دختر چطوری تورو اذیت میکنه. داداشمم برای اینکه انتقام بگیره یه روز که رفته بودیم روستامون به من گفت که میگن توی طویله یه اسب شاخدار و بالدار هست بیا بریم ببینیم. منم با داداشم رفتم توی طویله که یهو داداشم خودش رفت بیرونو در رو از پشت سر بست و من رو به مدت یک ساعت بین اونهمه گوسفند تنها گذاشت. خلاصه اینکه ازون موقع به بعد بابام دیگه برای من دست گرفته بود و بهم میگفت دختر طویله ای خودم

من بچه که بودم ق و خ نمیتونستم بگم
یه بار داییم اومد خونمون گفت پری قندونو از تو اشپز خونه بیار
من رفتم دیدم قند توش نیست
گفتم دایی اَن تو اَندون نیست حالا با چاییت اَن نخور

من مثل شما زرنگ نبودم یه نوه عمه دارم بهم میگفت برو از کیف مامانت پول بیار منم میاوردم اون میرفت فقطم طالبی میخرید میاورد میزد زمین یه تکه به من میدادبقیشو خودش میخورد

خاطره ی من بیشتر حال به هم زنه تا خجالت اور
4یا5 ساله بودم تازه یه ادامس انداختم تو دهنم همون موقه هم رفتم توالت نمیدونم چی شد ادامسم افتاد تو کاسه ی توالت منم نه برداشتم نه گذاشتم چون حیفم میومد هنوز شیرینه زرتی ادامسرو کردم تو دهنم
ای کاش حداقل میشستمش

زیبا