بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

کامران به ساعتش نگاه کرد و با احتساب اینکه چقدر دیگه برای نجات کتی وقت داره رو به کیمیا گفت: راههای مخفی اینجا رو حتما بلدی. بهم بگو چطور می تونم از اینجا برم بیرون. قول میدم تو رو به خطر نندازم. حتی اگه منو بگیرن من واقعا نمی دونم که خونه مخفی تو کجاست که بخوام بهشون بگم. بحث بین کیمیا و کامران به درازا کشید اما در آخر کیمیا متقاعد شد و راه مخفی رو به کامران نشون داد. راهی به شدت محافظت شده که احتمال موفق شدن کامران تقریبا صفر بود اما کامران تصمیم خودش رو گرفته بود دوباره به ساعتش نگاه کرد.
کتی بیهوش کف اتاق افتاده بود.
کیمیا در دل برای کامران آرزوی موفقیت می کرد و پر از اضطراب دور اتاقش قدم میزد.
کامران اولین تله رو تشخیص داد و  به آرومی از کنارش عبور کرد بعد یه تکه چوب رو داخل تله انداخت. تله عمل کرد و چوب نیزه داری رها شد و درست به جایی که چند لحظه پیش کامران در اونجا ایستاده بود برخورد کرد. 
کمی جلوتر یک مجنون دیگه با پوست کبود و موهای سفید با یک چاقوی خون آلود در دستش در حال کشیک دادن بود....

کامران نگاهی به چاقوی توی دست مجنون انداخت و نگاهی هم به چاقوی تو دست خودش. هیچ ایده ای نداشت که اگر به طرف چاقو برنه آیا میمیره یا نه! در عین حال نمیخواست دستش به خون کسی آلوده بشه. متمرکز شد و بی سر و صدا از پشت مرد کبود رد شد. خیلی دور نشده بود که پاش رو سنگی لغزید و کشیده شد روی زمین اما نیفتاد. برگشت ببینه مرد کبود صدای لغزیدنش رو شنیده یا نه اما خوشبختانه مرد کبود بیخیال وایستاده بود.

روش رو بگردوند که به مسیرش ادامه بده که صورتش به صورت یک مرد کبود دیگه برخورد کرد که صداش رو شنیده بود. مرد کبود سرنگی رو بالا آورد سعی کرد بزنه توی گردن کامران اما کامران دستش رو گرفت و باهاش درگیر شد، روی زمین افتادن و شرایط مرگ و زندگی بود که در فرصتی کامران چاقو رو توی شکم مرد کبود وارد کرد ...

مرد روی کامران افتاد و تمام بدن و لباس اون رو آغشته به خون کرد.کامران به زحمت خودش رو از زیر اون مرد بیرون کشید پیراهنش رو به سرعت در آورد و سعی کرد با قسمتهای تمییز لباس خون رو از روی بدن خودش پاک کنه. لباسش رو پاره کرد و مثل یک باند روی زخم مرد محکم بست و به سرعت از اونجا دور شد.
چند تله دیگه رو هم پشت سر گذاشت، خسته و با بالاتنه عریان به یک جاده فرعی رسید و ساعتها اونجا نشست تا شاید ماشینی از اونجا عبور کنه. بالاخره از دور کامیونی رو دید و با تمام وجود دست تکون داد و با ایما و اشاره التماس وار از راننده کامیون کمک خواست. کامیون با همان سرعت اولیه از کنار کامران عبور کرد. ولی چند متر جلوتر ایستاد، انگار راننده کامیون دلش رو به دریا زده بود و تصمیم گرفته بود به این مرد خون آلود نیمه عریان کمک کنه...
به شهر رسیدند، در ایستگاه پلیس کامران شرح واقعه رو برای بازپرس تعریف کرد البته جوری که قابل باور باشه و به عقلش شک نکنن. بالاخره تونست پلیسها رو متقاعد کنه که جایی همین نزدیکی در یک روستای متروک داره یه سری آزمایشات غیرقانونی انجام میشه. بعد از انجام آزمایشات متعدد روی کامران مشخص شد به شدت تحت تاثیر داروهای روان گردان قرار داشته و این تمام تجربیاتی که در اون اتاق تاریک کلبه داشت رو براش توجیح می کرد.
چند ساعت بعد یک تیم 10 نفره برای نجات کتی، کیمیا و بسیاری بیگناه دیگه راهی روستا شدند...

کامران نگاهی به ساعتش انداخت، فقط 8 ساعت دیگه برای نجات کتی فرصت بود....

با اینکه هنوز پلیسا مطمئن نبودن که حرفا حقیقت داره یا دنبال چی میگردن به شدت تلاش میکردن که به کامران کمک کنن.وارد روستا شدن و کامران ادرس کلبه رو به اونا داد وقتی وارد کلبه شدن هیچ خبری نبود و همه چیز عادی و معمولی بود.افسر پلیس نگاهی به کامران انداخت و گفت : این کلبه ای که تعریف میکردی اینه؟
کامران با بی قراری همه ی اتاقای کلبه رو گشت اما هیچ خبری از اون اتفاقاتی که افتاده بود نبود.پلیسا داشتن نا امید میشدن و میخواستن تیمشونو جمع کنن که یکی از سربازا صدا زد.رئیس اینجا کنار دیوار بوی خون میده همه دویدن به اون سمت وقتی مشکوک شدن با مرکزشون تماس گرفتن و درخواست نیروی کمکی بیشتری کردن

نیروهای کمکی رسید. همه آماده بودن دری رو که از پشتش بوی خون میاد بشکنن. با فرمان پلیس در شکسته شد. وارد اتاق تاریک شدن و در حالی که با نور چراغ قوه های قوی همه جا رو میگشتن دری مخفی به اتاق باز شد و صدایی دستور داد ازین طرف ...

چندتا از این مردان و زنان کبود به داخل اتاق پریدن و سعی به گاز گرفتن یا وارد کردن سرنگ به بدن پلیس ها کردن و چندتاشون رو حسابی زخمی کردن.

پلیس آمادگی این نوع حمله رو نداشت و قبل از فرمان تیراندازی تقریبا همه پلیس ها به روی زمین افتادن و چندتاییشون در رفتن.

صدا از هر طرف شنیده میشد : ازین طرف، ازین طرف ...

کامران به خودش که اومد دید که روی زمین افتاده و زنی کبود سعی داره سرنگی رو که از دستش افتاده پیدا کنه و با یک دستش کامران رو گرفته. در همین لحظه مردی با قیافه سالم و سرحال با چراقی در دست وارد اتاق شد و به کامران گفت مراقب باش...

کامران برگشت و دید مردی که با چاقو زده و لباسش رو دور کمرش بسته زخمی اما سالم وایستاده و خبری از کبودی و ویروس درش نیست.

زن سرنگش رو پیدا کرد و از روی زمین برداشت ...

"پست پایانی را شما بنویسید" (با توجه به قوانین گفته شده در کافه نویسندگان)"
از دامون عزیز برای شروع این داستان تشکر می کنم و همینطور از همه دوستانی که با وجود سخت بودن موضوع همچنان همکاری کردن.
از همه نویسندگان عزیز دعوت می شه در داستان بعد که موضوع بسیار جالبی داره و توسط آقا بهزاد پیشنهاد شده شرکت کنند. بقیه گفتگو در کافه نویسندگان