بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

چند ساعت بعد شیما، تارا و پریسا در خانه ای که شیما اجاره کرده بود نشسته بودند. پریسا تمام آنچه آن روز رخ داده بود را برای دوستانش تعریف کرد و گفت: واقعا می خواستم یه سال متفاوت باشه، می خواستم جور دیگه ای زندگی کنم،طوری که این سی سال نتونستم ... اما حالا فکر می کنم دیگه تسلیم شدم و می خوام برگردم به همون زندگی روتین که قبل از این داشتم...می خوام برگردم سر کار...با گفتن این جمله سرش را بالا آورد و به چهره دوستانش نگاه کرد. تارا که متعجب به نظر می رسید با لحن معترضانه ای گفت: برگردی سر کار! دیوونه شدی پریسا! که چی بشه...پریسا مستاصل و خشمگین جواب داد: پس چیکار کنم، این سه ماه رو بشینم توی خونه و لحظه شماری کنم ببینم کی می میرم؟! پوزخند تلخی زد و ادامه داد : سر سه ماه که نمی میرم،...حداقل اگه برگردم به زندگی روتین گذشته م سرم گرمه کمتر روز شماری می کنم...
شیما که تا آن لحظه سکوت کرده بود گفت: اونجوری زندگی کن که اگه بهت می گفتن خودت سه ماه آخر زندگیت رو بنویس دوست داشتی اونجوری زندگی کنی...دوست داشتی سه ماه آخر زندگیت چطوری باشه پریسا؟ پریسا تحت تاثیر جمله شیما قرار گرفته و به فکر فرو رفته بود . پس از مکثی کوتاه گفت: اینجوری هم میشه بهش نگاه کرد، باید فکر کنم.....

هميشه دلم ميخواسته توي يه دهكده كوچيك خوش آب و هوا زندگي ميكردم هر روز با صداي مرغ و خروسها از خواب بيدار شم يه باغچه كوچيك داشته باشم باغبوني كنم 

عصر ها توي ايوون خونه روستايي بشينم و چايي تازه دم بخورم كتاب بنويسم و شعر بگم

شبها توي حياط كوچيكمون آتيش روشن كنيم و كنارش بشينيم و از زندگي لذت ببرم 

هميشه دلم ميخواسته يه حياط نقلي داشته باشم و يه تاب توي حياط باشه به دور از دغدغه اين دنيا روي تاب بشينم و تاب بخورم 

هميشه يه زندگي ساده ولي شاد آرزوم بوده بدور از شلوغي بدور از آلودگي بدور از هر هياهويي ...

ميخوام با اشكان صحبت كنم هميشه بحث خريد يه باغچه كوچيك توي همين نزديكيا رو ميكرده ميخوام بگم باغچه رو بخره و من كلا برم اونجا كه هم اشكان به كارش برسه و رفت و آمدش زياد سخت نشه هم من اين چند وقت باقي مونده رو توي آرامش سركنم تازه آب و هواي خوب هم خيلي برام خوبه ...

به نظرم اينجوري بهتره سعي ميكنم توي اين مدت هم بنويسم شايد يه چيزي از توش دراومد

از كجا معلوم شايد الكي الكي نويسنده هم شديم

توي اين مدت تارا و شيما ساكت بودن و فقط گوش ميدادن كه پريسا پرسيد نظرتون چيه ؟؟؟....