شعر و شیدایی

                        

من سکوت خويش را گم کرده ام
لاجرم در اين هياهو گم شدم
من ، که خود افسانه مي پرداختم
عاقبت افسانه ي مردم شدم
اي سکوت، اي مادر فريادها
ساز جانم از تو پر آوازه بود
تا در آغوش تو ، راهي داشتم
چون شراب کهنه ، شعرم تازه بود
در پناهت برگ و بار من شکفت
تو مرا بردي به شهر يادها
من نديدم خوشتر از جادوي تو
اي سکوت ، اي مادر فريادها
گم شدم در اين هياهو ، گم شدم
تو کجايي تا بگيري داد من؟
گر سکوت خويش را مي داشتم
زندگي پر بود از فرياد من!
فريدون مشيري

ﺷﻌﺮ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩه از ایرج میرزا

" ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﺎ ﺧﺮ ! "

ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺭﻫﯽ ﻣﺮﺍ ﮔﺬﺭ ﺑﻮﺩ
ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﻩ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺮ ﺑﻮﺩ

ﺍﺯ ﺧﺮ ﺗﻮ ﻧﮕﻮ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮔﻬﺮ ﺑﻮﺩ
ﭼﻮﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻫﻨﺮ ﺑﻮﺩ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻭﺿﻊ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺎﻟﯽ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎ ﺧﺮﯼ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ
ﺁﺩﻡ ﺷﻮ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺻﻔﺎﮐﻦ

ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﻭ ﻣﺮﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ
ﺯﺧﻢ ﺗﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﻭﺍ ﮐﻦ

ﺧﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻫﻮﺵ ﺑﺎﺷﺪ
ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﻭﺣﻮﺵ ﺑﺎﺷﺪ

ﻧﻪ ﻇﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﻤﻮﺩﯾﻢ
ﻧﻪ ﺍﻫﻞ ﺭﯾﺎ ﻭ ﻣﮑﺮ ﺑﻮﺩﯾﻢ

ﺭﺍﺿﯽ ﭼﻮ ﺑﻪ ﺭﺯﻕ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻮﺩﯾﻢ
ﺍﺯ ﺳﻔﺮﮤ ﮐﺲ ﻧﺎﻥ ﻧﻪ ﺭﺑﻮﺩﯾﻢ

ﺩﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺧﺮﯼ ﮐﺸﺪ ﺧﺮﯼ ﺭﺍ؟
ﯾﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺩ ﺯ ﺗﻦ ﺳﺮﯼ ﺭﺍ؟

ﺩﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺧﺮﯼ ﮐﻪ ﮐﻢ ﻓﺮﻭﺷﺪ ؟
ﯾﺎ ﺑﻬﺮ ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻠﻖ ﮐﻮﺷﺪ ؟

ﺩﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺧﺮﯼ ﮐﻪ ﺭﺷﻮﻩ ﺧﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ؟
ﯾﺎ ﺑﺮ ﺧﺮ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ؟

ﺩﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺧﺮﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﭘﯿﻤﺎﻥ؟
ﯾﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺯ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺮﺩ ﻧﺎﻥ؟


ﺧﺮ ﺩﻭﺭ ﺯ ﻗﯿﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ﺑﺎﺷﺪ
ﻧﺎﺭﻭ ﺯﺩﻧﺶ ﻣﺤﺎﻝ ﺑﺎﺷﺪ

ﺧﺮ ﻣﻌﺪﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺳﺖ
ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺧﺮﯾﺖ ﺯ ﺧﺮ ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ

ﺗﺰﻭﯾﺮ ﻭ ﺭﯾﺎ ﻭ ﻣﮑﺮ ﻭ ﺣﯿﻠﻪ
ﻣﻨﺴﻮﺥ ﺷﺪﺳﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﯾﻠﻪ

ﺩﯾﺪﻡ ﺳﺨﻨﺶ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﯿﻦ ﺍﺳﺖ
ﻓﺮﻣﺎﯾﺶ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺍﺳﺖ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺯ ﺁﺩﻣﯽ ﺳﺮﯼ ﺗﻮ
ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﯾﺪ ﻣﺎ ﺧﺮﯼ ﺗﻮ

ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﻮﺩﻡ
ﺑﺮ ﺧﺎﻟﻖ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﻭ ﻧﻤﻮﺩﻡ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺧﺮﯾﺖ
ﺟﺎﺭﯼ ﺑﺸﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﯿﺖ...!!!!!)

جواب سوالم تو باشی اگر
ز دنیا ندارم سوالی دگر

که من پاسخی چون تو می خواستم
مباد آرزویم از این بیشتر

نشستم به بامی که بامیش نیست
شگفتا! دلم می زند باز پَر

نفس گیر گردیده آرامشم
خوشا بار ِ دیگر هوای خطر

بر آن است شب تا به خوابم کشد
بزن باز بر زخم من نیشتر

دلم جراتش قطره ای بیش نیست
تو ای عشق! او را به دریا ببَر !

محمدعلی_بهمنی 

ماهِ من سَر شدی از شمس و قمر با لبخند
کاش هر شب بشود با تو سحر با لبخند

در دلم غصه و غم بار دگر مهمان بود
از دلم شد همه یکباره به در با لبخند

باز کردم هوسِ راه و گل و دشت و دمن
با تو افتاد به سر فکر سفر ، با لبخند

تو پریزاده ای یا جنسِ ملک یا حوری؟
کِی شود مثل تو دردانه بشر با لبخند!

چشمهای تو عجب ساحرهٔ زیباییست
میشوی نازترین معجزه گر با لبخند

وسطِ سرد ترین روزِ زمستان بودم
کردم از نیمه ی مرداد گذر با لبخند

تشنه ام، منتظرم باز که سیراب شوم
تشنه ات را به لب چشمه ببر با لبخند

باز میخندی و لبهات شده باغ انار
نوبرِ باغِ تو شد خوشمزه تر با لبخند

وقت چیدن تو فقط ناز کن و ناز بخند
میدهد باغِ تو صد بار ثمر با لبخند

شعر ِمن با لبِ خندان تو شیرینتر شد
ریختی در غزلم شهد و شکر با لبخند

امیر_بهنام

دست‌های تو
یادگاری‌هایی شگفت‌انگیزند
از سکونت ماه بر خاک

وقتی زندگی تاریک می‌شود
به دست‌های تو فکر می‌کنم

وقتی کارها گره می‌خورند
درها باز نمی‌شوند
به دست‌های تو فکر می‌کنم

دست‌های تو بال‌های منند
برای فرار از زمین در روز مبادا
به دست‌های سفید تو فکر می‌کنم!

رسول_يونان

توبه از می به چه تدبیر توانم کردن؟
من عاجز چه به تقدیر توانم کردن؟

رخنه در ملک وجودم ز قفس بیشترست
به کفی خاک چه تعمیر توانم کردن؟

چون نباید به نظر حسن لطیفی که تراست
خواب نادیده چه تعبیر توانم کردن؟

غمزه بدمست و نگه خونی و مژگان خونریز
چون تماشای رخت سیر توانم کردن؟

دیده‌ای را که نمی‌شد ز تماشای تو سیر
بی‌تماشای تو، چون سیر توانم کردن؟

عذر ننوشتن مکتوب من این است که شوق
بیش ازان است که تحریر توانم کردن

صائب از حفظ نظر عاجزم از روی نکو
برق را گر چه به زنجیر توانم کردن

صائب_تبریزی

دل است دیگر …
نمیتوان دلتنگی را از او گرفت …
مگر میشود خیسی را از آب گرفت ؟

گاهی …

میریزد و خرد میشود …
گاهی هم …
ترک برمیدارد …

اما باز دل میماند

جزیره‌ای‌ست عشق تو
که خیال را به آن دسترس نیست
خوابی‌ست ناگفتنی
تعبیر ناکردنی
به‌راستی عشق تو چیست ؟
گل است یا خنجر ؟
یا شمع روشنگر ؟
یا توفان ویران‌گر ؟
یا اراده‌ی شکست‌ناپذیر خداوند ؟

تمام آن‌چه دانسته‌ام
همین است
تو عشق منی
و آن‌که عاشق است
به هیچ چیز نمی‌اندیشد

#نزار_قبانی

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم
در میان لاله و گل آشیانی داشتم

گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار
پای آن سرو روان اشک روانی داشتم

آتشم بر جان ولی از شکوه لب خاموش بود
عشق را از اشک حسرت ترجمانی داشتم

چون سرشک از شوق بودم خاکبوس درگهی
چون غبار از شکر سر بر آستانی داشتم

در خزان با سرو و نسرینم بهاری تازه بود
در زمین با ماه و پروین آسمانی داشتم

درد بی‌عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من
داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

بلبل طبعم رهی باشد ز تنهایی خموش
نغمه‌ها بودی مرا تا همزبانی داشتم

#رهی_معیری

در کوی بتان نیست کسی زار تر از من
در پیش عزیزان جهان خوارتر از من

گفتی که مرا یار وفادار بسی هست
هستند ولی نیست وفادار تر از من

گر طالب آنی که به یاری بنشینی
بنشین که تورا نیست کسی یارتر از من

چون غنچه اگر سینه ی تنگم بشکافی
دانی که نبوده ست دل افگار تر از من

خلق دو جهانست گرفتار تو لیکن
در هردو جهان نیست گرفتار تر از من

امروز اگر عشق گناهست هلالی
فردا نتوان یافت گنهکار تر از من

#هلالی_جغتایی

بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

باد غیرت به صدش خار پریشان دل کرد

طوطی ای را به خیال شکری دل خوش بود

ناگهش سیل فنا نقش امل باطل کرد

قرة العین من آن میوه دل یادش باد

که چه آسان بشد و کار مرا مشکل کرد

ساروان بار من افتاد خدا را مددی

که امید کرمم همره این محمل کرد

روی خاکی و نم چشم مرا خوار مدار

چرخ فیروزه طربخانه از این کهگل کرد

آه و فریاد که از چشم حسود مه چرخ

در لحد ماه کمان ابروی من منزل کرد

نزدی شاه رخ و فوت شد امکان حافظ

چه کنم بازی ایام مرا غافل کرد

گفتم شبي با دلبري مست و غزلخوانت كنم
وقت سحر با عشق خود من مات و حيرانت كنم

يك لحظه چون غافل شدم ديدم كه رفتي با رقيب
من امدم دنبال تو شايد كه مهمانت كنم

دستت ميان دست او چشمان تو دنبال من
گفتم نگاهم ميكني شايد پشيمانت كنم

يك لحظه چرخاندي سرت دنياي من وارونه شد
اي كاش ميشد لحظه اي دل را به قربانت كنم

لعنت به عشقي كه مرا ديوانهء چشمت نمود
ويرانه كردي خانه ام يكروز ويرانت كنم

چون ميروي ديگر برو هرگز نميخواهم تو را
خواهم شبي با عاشقي تنها و گريانت كنم

همه‌ی آنهایی که مرا می‌شناسند

می‌دانند چه آدم حسودی هستم ؛

و همه‌ی آنهایی که تو را می‌شناسند …

لعنت به همه آنهایی که تو را می‌شناسند … !


[نزار قبانی]

تویی که روی برگه ی سفید دراز می کشی
و روی کتاب هایم می خوابی

و یادداشت هایم و دفترهایم را مرتب می کنی

و حروفم را پهلوی هم می چینی

و خطاهایم را درست می کنی

پس چطور به مردم بگویم که من شاعرم

حال آنکه تویی که می نویسی ؟

((نزار قبانی))

برای كينه ؟ آه نه برای عشق من بمان
برای دوست داشتن، برای خواستن بمان

هر آنچه دوست داشتم، برای من نماند و رفت
اميد آخرين اگر " تويی" برای من بمان

به سبزه و نسيم و گل، تو درس زيستن بده
بهار باش و باز هم به خاطر چمن بمان

تمامت و كمال را به نام ما رقم زدند
كمال عشق اگر منم تو هم، "تمام زن" بمان

برای آنكه تيشه را به فرق خويش نشكند
اميد زيستن شو و برای كوه كن بمان

مزن به نقش خود گمان ز سرگذشت اين و آن
برای ديگران چرا؟ برای خويشتن بمان

#حسین_منزوی

دیروز زنی را دیدم که مرده بود
مثل ما نفس می کشید
راستی یک زن چطور می میرد
مرگش چگونه است،
یا لبخند به لب ندارد
یا آرایش نمی کند
یا دست کسی را نمی فشارد
یا منتظر
آغوشی نیست
یا حرف عشق که می شود پوزخند
می زند

آری زن ها این گونه می میرند..

#گابریل_گارسیا_مارکز

اگر مرا دوست نداشته باشی
دراز می‌کشم و می‌میرم
مرگ نه سفری بی‌بازگشت است
و نه ناگهان محو شدن
مرگ دوست نداشتن توست
درست آن موقع که باید دوست بداری

#رسول_یونان

اگر می توانستم
برسم
به کسی که روح مرا می خواند
دیگر شعری نمی گفتم ..
.
مثل رود
که
به اقیانوس می رسد ..
.


#سارا_محمدی_اردهالی

همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد
همه شب دیده من بر فلک ستاره شمرد

خوابم از دیده چنان رفت که هرگز ناید
خواب من زهر فراق تو بنوشید و بمرد

چه شود گر ز ملاقات دوایی سازی
خسته ای را که دل و دیده به دست تو سپرد

گر شدم خاک ره عشق مرا خرد مبین
آنک کوبد در وصل تو کجا باشد خرد

بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد
آب بر آتش تو ریختم و سود نکرد

"مولانا"

عاشق شدم و نوشتم از ترک بهشت

از ریزش سقف خانه ام... خشت به خشت

هی خرده نگیر : بوسه در شعرت نیست

بی تجربه میشود مگر شعر نوشت؟