بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

بعد آب دهنمو قورت دادم و گفتم: قبول کن که خیلی چموش بازی در آوردی برای همین مجبور شدم این نقشه رو بکشم. اول از همه، خوب تو چشام نگاه کن و بگو به حسم نسبت به خودت مطمئنی دیگه؟
یه پوزخند زدو گفت : بله از وقتی 17 سالم بود ولی کلا ابراز علاقه بلد نیستی.
گفتم: یلدا قول بده هیچوقت به این حست شک نکنی. البته تو انگار 2 سال دیر فهمیدی
گفت:چی از وقتی 15 سالم بود؟!!
گفتم: عزیزم همه اینا رو به وقتش بهت می گم ولی یلدا من یه کاری کردم و بعد همه ماجرا رو براش تعریف کردم.
از عصبانیت داشت می ترکید: یعنی به قیمت به بازی گرفتن احساس یه دختر بیچاره؟!!!
گفتم:آره به هر قیمتی...حالا چیکار کنم؟

فرک (Ferak) : 

واسه کسایی که دوست دارن توی داستان نویسی شرکت کنن ولی وقت خوندن کل داستان تا اینجا رو ندارن.

ژانر:طنز عاشقانه
خلاصه:
فعلا سه تا شخصیت اصلی داریم
دکتر بهزاد دکتر روانپزشک تنها زندگی می کنه
پریا بیمار روان که بیماریش با دارو کنترل شده عاشق دکتر بهزاد
یلدا همسایه روبرویی دکتر بهزاد که خیلی توجه بهزاد رو جلب کرده و بهزاد هر روز از پشت پنجره به تماشای یلدا می شینه

باتشکر فرک جون بسیار بجا بود

گفتم : سلام پریا خانوووم به به. نبینم حالت بد باشه، چی شده؟! پریا روش رو ازم برگردوند و گفت این دکتر رو نمی خوام...
کلافه بودم و گفتم: یه لحظه باید منو ببخشید با عجله از اتاق خارج شدم و  رفتم سمت پاویون پزشکها که خدا رو شکر خالی بود. شماره یلدا رو گرفتم و قضیه رو براش تعریف کردم. یلدا گفت خدا رو شکر سامان اینجاست می گم من رو بیاره، فقط لفتش بده تا برسم
گفتم: کی؟ سامان؟ خونه شما؟ دیگه تقریبا داشتم داد می زدم
خندید و گفت: پسرخاله بابامه یادم نبود بهت نگفتم. الان میایم....قطع کرد
همونجا روی صندلی نشستم نمی دونم چقدر زمان گذشت که منشی بخش به موبایلم زنگ زد که اینجا همه منتظر شمان
به پریا آمپول آرام بخش زده بودن و وقتی رسیدم خواب بود...
یه ساعت بعد که تازه پریا چشماش رو باز کرده بود یلدا و سامان هم رسیدن... یلدا توی راهرو وایستاد و سامان وارد اتاق شد و دستش رو سمتم دراز کرد و با صدا کلفتش گفت: سلام دکتر! ....هنوز جوابش رو نداده بودم که دیدم پریا خیلی سرحال نشسته روی تخت و بدون اینکه پلک بزنه به سامان خیره شده بعد برگشت و به من گفت: ایشون کی باشن؟؟؟