بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

اتومبیل پلیس در جاده خارج از شهر با سرعت در حال حرکت بود. درون ماشین، پلیس لاغراندامی حدودا 38 یا 40 ساله با کت و شلوار طوسی، مضطرب و عصبی مشغول رانندگی بود. پس از طی مسافتی نسبتا زیاد از دور روستایی مدرن و سرسبز با درختانی سر به فلک کشیده هویدا شد. مرد با سرعت بی سیم را برداشت و سعی کرد موقعیت خود را گزارش دهد. بی فایده بود، برد امواج بی سیم تا مرکز نمی رسید. خیلی وقت بود که موبایلش هم به علت تمام شدن شارژ باطری خاموش شده بود.
زیر لب فحشی داد و غرلند کنان گفت: محاله برگردم، "سامی" پیدات می کنم. و از تصور "سام" که شاید دیگر زنده نباشد صورتش را در هم کشید...

خیلی وقت بود که از حومه آخرین شهر خارج شده بود و ساعات طولانی رانندگی کرده بود. نور خورشید دم غروب دلگیر بود و آزاردهنده. ولی نه به آزاردهندگی افکارش. چاره ای نبود باید به سمت دهکده میرفت. مشخص نبود تا پمپ بنزین بعدی چقدر راه بود. به سمت دهکده پیچید و جلوی یک ساختمان یک طبقه ایستاد ساختمانی در کنار پمپ بنزین. دو سال پیش با سامی روی یک پرونده مشترک کار میکردند. جریان تحقیق آن دو را یه یک شهر مرزی رسانده بود. سامی گفته بود : توی این جور شهر ها همیشه همه چی از پمپ بنزین شروع میشه.
در حالی که نازل بنزین را درون دریچه بنزین میبرد به اطراف نگاه کرد. و باز هم به یاد سامی افتاد. یک روز در حال گشت زنی در شهر بودند که سامی گفته بود: با این ماشین پلیس و این لباسها هیچ وقت امیدی به پیدا کردن مورد مشکوکی نیست. تبه کارا با هوش تر از این حرفهان.
به درون ساختمان رفت که پول بنزین را بدهد شاید هم چیزی برای خوردن پیدا میکرد از شب قبل که متوجه غیبت مشکوک سامی شده بود نتوانسته بود چیزی بخورد. حالا فکر میکرد نباید بیگدار به آب می زد. حضورش در آنجا با آن ماشین و آن لباس....

در حال ورود به ساختمان به اطراف نگاهی انداخت، دهکده ی کوچیک حرکت کندی داشت، تقریبا از 2 سال پیش هیچ تغییری نکرده بود و همین باعث امیدواری بود، به پیرمرد لجبازی که متصدی پمپ بنزین بود گفت یه هات داگ و یه نوشیدنی و البته 10 گالن بنزین، و پیرمرد هم بی توجه چواب داد 60 تا!
مت دوباره پرسید جیمی هنوز زنده هست؟ پیرمرد گفت آره اگه بشه بهش گفت زنده!
جیمی به خبرچین غیر قابل اعتماد الکلی بود که مت آمارشو از یه پلیس محلی قبل از بازنشسته شدن برای پرونده 2 سال پیش گرفته بود ولی بهتر بود جوری که توجهی رو جلب نکنه ازش سراغ بگیره
پس یه راست رفت به بار
یه بار کثیف و قدیمی با به میز بیلیارد و چند تا پیرمرد که از سر تا پا خالکوبی کرده بودن، هیچ چیز عوض نشده بود.
مت پشت پیشخون یه نوشیدنی قوی سفارش داد و بی خیال به متصدی بار گفت بوی دردسر میاد تو هم احساس می کنی؟
متصدی باز شونه هاشو بالا انداخت و گفت اگه دنبال دردسر می گردی شاید یه دست بیلیارد برات بد نباشه و اینو جوری بلند کفت که افراد سر میز بشنوند.
توی محیط های کوچیک همبستگی عجیبی بین مردم وجود داره حتی بین خلافکارهای خرده پا...