بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

کامران و کتی وارد خونه شدن در حالی که پاهای کتی از ترس سست شده بود و کامران که بیشتر از کتی ترسیده بود ولی نمیتونس اعتراف کنه که چه وحشتی داره(پسر است دیگر...) هنوز اولین قدم رو برنداشته بودن که توو اون تاریکی یه نیروی خیلی قوی اونا رو به بیرون از خونه پرت کرد...رو زمین افتادن و چشمشون از ترس خیره به کلبه بود... صدای ناله از توو کلبه به خوبی شنیده میشد... همین موقع یدفه احساس کردن یه چیزی داره از پشت بهشون نزدیک میشه...

کامران همینطور که روی زمین افتاده بود سرش رو چرخوند و وقتی پشتش رو نگاه کرد دیگه خبری از صدا نبود!
به سرعت لوازمش رو باز کرد و دوربین رو بیرون آورد و یه چوب هم به کمرش بست و یکی به کتی داد. گفت بچسب به من و تکون نخور.
دوربین رو روشن کرد و با فریاد گفت : ""من میام تو و مشتتون رو برای همه مردم باز میکنم. مردُم! این شما و اینم خونه مرموز روستا" و فریادی زد و باز دوید توی کلبه.
هیچ اثری از موجود زنده و یا صدایی نبود. از همه جای کلبه فیلم گرفت اما هیچ خبری نبود. دوربین رو خاموش کرد که با دقت بیشتری دنبال اشخاصی که مطمئن شده بود دارن بازیش میدن بگرده. درست زمانی که دوربین رو خاموش کرد باز صدای خفه ای که انگار از همه طرف به گوش میرسید گفت : ازین طرف، ازین طرف ...

بالاخره صدای فریاد کامران متوقف شد، پایش را روی یک تله قرار داده بود و تصور کرده بود دستی به دور مچ پایش حلقه شده که حالا می دید یک طناب است. ناگهان در کلبه با صدای شدیدی باز شد و کتی که از حال رفته بود به داخل کلبه پرتاب شد پس از آن یک مرد روستایی به سمت کامران حمله ورشد و با چوبی که در دست داشت محکم به پای کامران ضربه زد. فریاد گوش خراش کامران در کلبه پیچید. مرد کامران را از پشت یقه گرفت و تا اتاقی تاریک در گوشه کلبه کشاند. کامران که همچنان فریاد میزد و با دو دست محکم پای شکسته اش را گرفته بود در اتاق تاریک رها شد و بعد از چند دقیقه کتی که بیهوش بود به اتاق آورده شد. مرد در اتاق را از بیرون قفل کرد. کامران می شنید که مرد به پیرزنی می گوید: امیدوارم اینا رو به عنوان قربانی ازمون قبول کنن و یه چند وقتی باهامون کاری نداشته باشن.
کامران که گوش هایش را تیز کرده بود در تاریکی مطلق عبور حجم نمناکی را از کنار خودش حس کرد. احساس کرد آن حجم نمناک با صورتش برخورد کرد کامران دستش را جلو آورد تا او را لمس کند اما آن حجم قابل لمس نبود وتنها با حضورش سرمای و رطوبت شدیدی در اتاق ایجاد کرده بود....