بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

متیو اون اطراف دو تا شاخه نسبتا ضخیم و هم اندازه پیدا کرد و یکیش رو داد به سلنا که هنوز قطره‌های آب از نوک موهاش در حال چکیدن بود، مسیر، شیب نسبتا ملایمی به طرف بالای جنگل داشت و پاهای سلنا با هر قدم آروم و محتاطانه ای که بر می‌داشت تا مچ توی گِل‌های بارون خورده فرو میرفت و همین امر سرعت حرکتش رو کندتر میکرد و فاصله‌ش رو با نفر قبلی بیشتر ، متیو از پشت سر هواشو داشت و از اونجایی که هم فرز بود و هم قدرت بدنی خوبی داشت، مابین سلنا و نازنین حرکت میکرد تا بتونه در عبور از مسیرهای سخت و مواجهه با یه اتفاق غیرمنتظره عکس العمل به موقع داشته باشه و مانع از آسیب دیدنشون بشه ، جک و پییر جلوتر از بقیه حرکت میکردند و پییر هر چند دقیقه یکبار برمیگشت و گروه رو چک میکرد که کسی جا نمونده باشه ، آلبرت و فابیو با فاصله‌ی بیشتری از بقیه در حال اومدن بودند و فرداد در عین حال که از وضع موجود ناراضی به نظر می رسید و چیزی نمیگفت اما کاملا حواسش رو معطوف به اطراف کرده بود تا بتونه برحسب تجربه و مطالعاتی که داشته با توجه به نوع پوشش گیاهی اون منطقه جنگلی و نحوه رشد گیاهان که بعضیاشون بیش از حد معمول رشد کرده بودند و شاخ و برگ داشتند، تخمین نسبی ای نسبت به موقعیتشون از لحاظ جغرافیایی به دست بیاره و همینطور اگر چیز به دردبخوری برای خوردن میدید یا حدس میزد که خاصیت درمانی داشته باشه توی کیف کمری کوچیکی که از ابتدای مسیر همراهش بود قرار میداد ..

جک و بقیه کسانی که تصمیم گرفتن بمونن در سکوت با نگاه های خیره و مردد 4 نفر از دوستانشون رو که تصمیم متفاوتی گرفته بودن بدرقه کردند و اینقدر به این کار ادامه دادن که گروه پشت پیشروی سنگی که تا دریا جلو اومده بود از نظر ناپدید شد.
تازه بعد از اون بود که جک تکونی به خودش داد و گفت من پیشنهاداتی دارم، ما باید اینجا رو به سمت اونطرف رودخونه ترک کنیم، من یه شناسایی کوچیک انجام دادم، اگر حدود 1 ساعت در جهت عکس حرکت بچه ها حرکت کنیم، صخره ها به شدت به دریا نزدیک می شن یعنی ما درحالی که در ارتفاع و در کنار حفاظ های طبیعی سنگی از خطر های جنگل تا حدودی در امان هستیم و قدرت استتار بیشتری داریم می تونیم به دریا یعنی محلی که ممکنه کمک از اونجا برسه مسلط تر باشیم و دید بهتری داشته باشیم و در ضمن احتمالا به آب زلال تری برای آشامیدن دسترسی خواهیم داشت، فقط باید بعد از مستقر شدن برگردیم و برای فرداد و گروهش نشانه ای بجا بگذاریم...

همه پشت سر جک به راه افتادن. جک با دقت اطرافش رو نگاه می کرد و همه چیز رو بررسی می کرد. ذهنش خیلی درگیر بود و به شدت نگران بود، هم نگران افرادی که تا حدودی به اون اعتماد کرده بودن و مونده بودن، هم 4 نفری که رفتن، اما سعی می کرد به خودش مسلط باشه. به هر زحمتی بود خودشونو به اون طرف رودخونه رسوندن. انقدر اون اطراف رو گشتن تا به یه صخره ای رسیدن که سطح نسبتا صاف و وسیعی داشت. جک یه نگاه گذرا به همه کرد و گفت: فکر می کنم اینجا مناسب باشه. متیو با بی تفاوتی نگاهی به دور و برش انداخت و گفت: حالا چرا اینجا؟!

جک که هنوز داشت محیط دور و بر رو بررسی می کرد بدون این که به متیو نگاه کنه جواب داد: فاصله اش تا جنگل مناسبه، نه خیلی نزدیک که خطر حیوون ها و حشرات و مارهای سمی ما رو تهدید کنه، نه خیلی دور که نتونیم واسه درست کردن پناهگاه چیزایی رو که لازم داریم با خودمون بیاریم. تو ارتفاع هم هستیم و نسبتا به اطرافمون تسلط داریم. حالا باید بریم و از جنگل چند تا چوب نسبتا بلند و قطور بیاریم، چوب هایی که سرشون دو شاخه باشه و یه چوبی که از بقیه بلند تر و قطورتر باشه. این کنده چوبی که اینجاست هم خیلی کمکمون می کنه، بعد به سمت کنده رفت و سعی کرد تکونش بده .... آره عالیه، خیلی محکمه. بعد باید .... سلنا که از خستگی روی زمین نشسته بود و یکی از پاهاشو از اضطراب زیاد به شدت تکون می داد وسط حرف جک پرید و گفت: حالا چقدر زمان می بره تا تموم شه؟! جک نگاه تندی به سلنا کرد و ادامه داد: ... بعد یکی از ما باید برگرده اون سمت رودخونه و علامتی رو که بهش می گم بزاره. پیر سریع گفت: من می رم! جک سرشو به نشونه تایید تکون داد و گفت: من هم با چوب هایی که جمع می کنیم اسکلت پناهگاه رو می سازم. متیو که کم کم داشت به جک و توانایی هاش اعتماد پیدا می کرد، گفت: فهمیدم چه جور پناهگاهی می خوای درست کنی! توی یه فیلم دیده بودم. بعد با هیجان ادامه داد: بعدش باید چوبای ریز خشک و خاشاک و برگ و هر چی می تونیم جمع کنیم که روی این چوبا بزاریم. جک گفت بله! درسته. اما باید انقدر زیاد باشه که کامل روی اون رو بپوشونه. چون ما اینجا فعلا پارچه ضخیم یا چیز دیگه ای نداریم که ازش استفاده کنیم. 

من مینویسم دوستان

سما جون خیلی خوب به تصویر کشیدی