بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

نازنین و فرداد که حسابی ترسیده بودن جیغ میزدن و دنبال البرت و فابیو میگشتن اما وقتی به اطراف نگاه کردن تقریبا پیدا کردنشون غیر ممکن بود نا امید روی زمین نشستن.فرداد رو به نازنین کرد و گفت ما اشتباه کردیم نباید از گروه جک جدا میشدیم نازنین که فقط اشک میریخت با صدای بلند فریاد زد فرداد اگه اون 2تا رو کشته باشن چی؟اگه الان بیان سربخت ما چی؟فرداد صداشو برد بالا و گفت نازنین اروم باش فکر کنیم شاید چاره ای پیدا شد.سرشو انداخت پایین و اروم گفت : ما وارد قبایل وحشی شدیم چیزی که چندروز پیش جک دیده بود و به ما گفت ولی باور نکردیم.نازنین گوشاشو گرفته بود که این حرفای عذاب اورو نشنوه و بلند بلند گریه میکرد
گروه جک :
جک رو به بچه ها کرد و گفت : شما باید برای هر شرایطی خودتونو اماده کنین حالا که مطمئن شدیم خبری از تمدن و عملیات نجات نیست بهترین راهکار درست کردن سرپناه دائمیه که هر شرایطی به وجود اومد از هم نپاشه و خراب نشه چون شاید مجبور باشیم ماه ها در اینجا زندگی کنیم.
ادامه داد من فکرایی دارم که باید عملیشون کنم واسه همین هیچکس حق اعتراض نداره و باید به وظایفی که بهتون میسپارم به خوبی عمل کنین تا دچار مشکل نشیم ...

جک بی خبر از همه چی با آینده ای نامعلوم اما مصمم گفت باید کار کنکاش رو به اندازه 3 مایل در داخل دریا و نیم مایل در ساحل و خشکی ادامه بدید باید اطلاعات بیشتری از سقوط کسب کنیم و از وسایلش برای ماندمان در اینجا بهره ببریم ( در حالی که با این انقلاب درونی که در دوران عمرش دوبار به سراغش آمده بود کلنجار میرفت ) سعی کرد برنامه مناسبی رو ترتیب دهد که بر اساس شواهد مرحله دوم عملیات را تنظیم کند،

پیر که کل دیشب رو به کاغذی که پیدا کرده بود فکر می کردو سعی کرده بود دانشش رو بکارگیرد تا درکی از نوشته ها داشته باشد ، در وجودش حس شکاکی قوی نسبت به جک ایجاد شده بود .. در عین حال نمی خواست با سوء ظنی که منشاش مشخص نبود جو گروه را خراب کند بنابراین حضور ذهنش را بالا برد و سعی کرد در جستجو ها دقت بیشتر ی داشته باشد.. اولین سوال برایش تعیین محدوده ای بود که جک اعلام کرده بود تصمیم گرفت از این محدوده پا فراتر بگذارد و مسافت بیشتری را طی کند

بنابراین از متیو خواست که با او در پیشروی در آب همراه باشد و با تجربیاتی که با شرکت در اردوهای "کلاس های زندگی جنجالی برای مشتاقان " که به اصرار دوست دخترش رفته بود یک کلک درست کنند. تا در آب بتوانند پیشروی امنی داشته باشند

پیر از سلنا خواست که غذا را آماده کند و حسابی حواسش به کلک آن ها باشد که در صورتی که دچار سانحه شدند جک را خبر کند تا  به آن ها  کمک کند. بعد از بدرود پیر و متیو سوار بر کلک رهسپار دریا شدند و جک بهشون تاکید کرد: بیش از 3 مایل پیش روی نکنند و در این شعاع دریا را بخوبی بررسی کنند .

براه افتادند ، دریا آرام بود ولی پیر و متیو در حالی که سر تکان می دادند از سینه روی کلک خوابیدند و سعی کردند با تلاش به داخل دریا شتاب بگیرند.. بعد که رو ی کلک نشستند و شرایط استیبلی پیدا کردند بلا فاصله نگاه متیو با نگاه نگران و چشمان آبی رنگ سلنا گره خود ، قلب متیو بشدت می تپید و پیر در حالی که به دریا چشم دوخته بود زیر لب می گفت ما بیشتر از سه مایل پیش خواهیم رفت و متیو متوجه این صحبت پیر نشد..

آن ها با تکه چوبی که به عنوان پارو با خود آورده بودند پارو می زدند و پیش می رفتند که متیو گفت فکر کنم خیلی جلو اومدیم حدود دو برابر بهتره به غرب یا شرق گردش کنیم .. که وسط صحبتش گفت.. پیــــــــر اااونجا رو که توجه هر دوشون به تکه ای از هواپیما که بسته ای به آن گیر کرده بو جلب شد به سمت آن سرعت گرفتند .. بسته ای خاص و ضد آب بود که حسابی بخاطره موج آب و ضربات آن دِفورمه شده بود  با عجله پیر آن را باز کرد و در کمال تعجب برگه هایی خیس را نگاه کرد.... خدای من جک تو نمی خواستی ما اینها رو پیدا کنیم چرااا!!!!! 

متیو با ناباوری گفت نمی خواست ما پیدا کنیم !!! پس ما الان اینجا چیکار می کنیم!!؟ آهان یعنی تاکید جک به فاصله گرفتن ما!! شاید نگران ما از واصله گرفتنمون بود

تازه اینها که کمکی به ما نمیکنه ما که چیزی سر در نمیاریم ... 

پیر: مگه یادت نیست گفت از بالای صخره تا 200 مایل را زیر نظر داره 

متیو: پس چرا مار و فرستاد برای کنکاش ...

و هر دو با نگرانی گفتن... سلنااااا

متیو گفت نه احمق امکان نداره 

پیر درسته نمیتونم مطمئن باشم باید این برگه هار و حسابی و با دقت بررسی کنیم.. وقت کمه 

گروه فرداد
بومی ها همچنان در حال رقص و پایکوبی بودند. نازنین از ترس و وحشت زیاد و احساس درماندگی، دیگه بلند بلند گریه نمی کرد، حتی جیغ نمی زد! چشمانش رو بسته بود و فقط اشک می ریخت، حتی به اون آدمای عجیب غریب نگاه هم نمی کرد. گهگاهی تکون خوردن قفس رو حس می کرد. در حالی که هیچ امیدی به زنده موندن نداشت، محکم دست های فرداد و گرفت و فشار داد. فرداد نگاه وحشت زدشو به نازنین انداخت، سعی کرد اونو آروم کنه و محکم از پشت بازوی نازنین رو فشرد. آلبرت و فابیو انگار کمتر از نازنین و فرداد ترسیده بودن. اما اونا هم نمی دونستن قراره چه اتفاقی بیفته و با وحشت و کنجکاوی به بومی ها و دور و برشون نگاه می کردن. فابیو همزمان داشت به این فکر می کرد که چی کار میشه کرد؟ چه طوری میشه باهاشون ارتباط برقرار کرد؟! قطعا نباید از در مبارزه وارد می شدن، چون از پسشون بر نمی اومدن! هر چهر نفرشون به قدری شوکه شده بودن و وحشت زده بودن که نمی تونستن حرفی بزنن. یه مرتبه صدای بومی ها و رقصیدنشون قطع شد. وحشت هر چهار نفر بیشتر شد و ضربان قلبشون تند تر شد. یعنی چه اتفاقی افتاده بود؟ جمعیت از هم باز شد و مردی قوی هیکل، با لباسی متفاوت از بقیه جلو اومد. با دقت و تعجب هر چهار نفرشون رو بررسی کرد. بعد جمله ای به زبون خودشون به یکی از بومی ها گفت و رفت. اون هم چند نفر از بومی ها رو صدا زد و با هم شروع کردن به درست کردن جایگاهی برای آتش! نازنین نفسش بند اومده بود...
با صدای لرزانی گفت: یییییعنی اینا آدم خوارن؟!
فابیو گفت: نه! اون جا رو نگاه کن، اون حیوانات رو می بینی که پوستشون رو کندن؟ اینا از گوشت حیوونا و میوه ها تغذیه می کنن.
نازنین نگاهی به اون سمت کرد و سریع چهره شو درهم کرد و سرشو برگردوند. بعد گفت: پس این کارا برای چیه؟
فابیو جواب داد: مراسم آیینی! البته حدس می زنم!
فرداد سریع پرسید: منظورت چیه؟!
آلبرت جواب داد: قربانی کردن!

بچه ها چقدر اینا شبیه قبل و بعد گروه فرداد اینا هستن هاههاهاهاها نوشان آلبی کدومه بنظرت

این در حالی بود که جک در ساحل مشغول کشیدن پیام کمک برای دیده شدن بود با تکه چوبی کلمه sos  را روی شن ها حک کرده بود و تصمیم داشت با اشیا و سنگ های رنگی آن را مشخص تر و ماندگار کند...