بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

با عجله از پله های بیمارستان پایین رفت و به محض اینکه هوای تازه با صورتش برخورد کرد بغضش ترکید، می خواست خود را هر چه سریعتر به ماشینش برساند و بعد یک دل سیر گریه کند اما رمقی در پاهایش نمانده بود. برگشت و روی پله ها نشست. تمام بدنش کرخت شده بود. تمام عکسهای رادیولوژی و گزارش بیوپسی(نمونه برداری) را روی پله ها گذاشت و دستهایش را به دور پاهایش حلقه کرد و سرش را روی زانوهایش گذاشت. حتی رمقی برای گریه کردن هم نداشت. چند دقیقه ای نگذشته بود که سنگینی دستی را روی شانه اش حس کرد، سرش را که بالا آورد زن میانسال خوش لباسی را با حالتی نگران روبرویش دید، زن با لحنی مهربان و نگران پرسید:چیزی شده دخترم؟ حالت خوبه؟ پریسا در چشمهای زن زل زد و بی اختیار اشکها روی گونه هایش جاری شد و هق هق گریه امانش را برید. زن که مضطرب شده بود سعی کرد او را در آغوش بگیرد اما او زن را پس زد، مدارک پزشکیش را برداشت و به زحمت به سمت ماشینش به راه افتاد. ماشین را چند کوچه پایین تر پارک کرده بود. تمام طول مسیر اشکها بی اختیار جاری بود...

پریسا چه بیرحم شده بود، قرار بود اشکان عزیزش را تنها بگذارد، فقط بعد از یکسال زندگی مشترک...و دوباره اشک...موبایل را روی فرش کف اتاق انداخت، نشست و دستهایش را روی صورتش گذاشت و به فکر فرو رفت. در این یکی دو ساعتی که از مدت کوتاه باقیمانده زندگیش باخبر شده بود فقط به دل کندن خودش از همه داشته هایش فکر کرده بود، اما مامان چی؟ اشکان؟ آنها وقتی بفهمند که پریسا فرصت زیادی برای زندگی ندارد چه حالی پیدا خواهند کرد.در دل به خودش گفت: باید قوی باشی، اگه اونا تو رو با این حال ببینن! نه! نه! اصلا! مامان به اندازه کافی رنج کشیده، بعد از فوت بابا تنها امیدش من بودم، تنها انگیزش برای زندگی...اشکان چی؟ ...
بلند شد به دستشویی رفت و صورتش را شست، نفس عمیقی کشید و در آینه به خودش گفت فقط چند روز دیگه قوی باش، به خاطر مامان، به خاطر اشکان ..بغض کرد ولی سریع بغضش را فرو خورد ....

می خواست تمام عصاره عشقش را در این آخرین غذاهایی که برای اشکان می پزد بریزد. در حال آشپزی بود که دوباره زنگ تلفن رشته افکارش را پاره کرد، این بار مادر بود.
-سلام مامان،... خوبم تو چطوری مامان گلم؟ ..... اشکانم خوبه هنوز نرسیده خونه. ....دارم شام درست می کنم. شما چیکار می کنی؟........آره وقت دکترم فرداست..... نه برای چی می خوای بیای....تو و اشکان هم شلوغش کردید که دکتر گفت نمونه برداری کنن، به خدا چیزیم نیست مامان. اشک از گوشه چشمش در ماهیتابه چکید و بخار شد. آب دهانش را قورت داد تا مادر از صدای لرزانش پی به اندوهی نبرد که مثل یک مار دورش حلقه زده بود و هر لحظه بیشتر به قلبش فشار می آورد.
مادر اصرار داشت، باید فردا پریسا را همراهی می کرد. پریسا حدس زده بود که شاید نتیجه نمونه برداری آن چیزی که همه منتظرش هستند نباشد، برای همین به همه روز ملاقات با پزشکش را یک روز دیرتر گفته بود. حدس زده بود که بیماریش جدی است اما سرطان آن هم آنقدر پیشرفته که فقط یکسال از عمرش باقی مانده باشد را نه، نه هرگز این را پیش بینی نکرده بود. به سرفه افتاد.....باشه مامان فردا میام دنبالت با هم بریم دکتر، باشه نگران نباش میام...