بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

دکتر برگه گزارش نمونه برداری را از پریسا گرفت، تای آن را باز کرد و عینک مطالعه اش را به چشم گذاشت. اشکان با دقت به صورت دکتر نعیمی خیره شده بود تا شاید از تغییر حالت چهره او چیزی دستگیرش شود.  دکتر نعیمی با دقت گزارش نمونه برداری را خواند. هیچ نشانه ای از امید یا ناامیدی درچهره اش نمایان نشد. عینک را از روی چشمانش برداشت و روی میز گذاشت، به پشتی صندلی تکیه کرد،پریسا چنان گوش تیز کرده بود که صدای جیرجیر صندلی را نیز شنید. دکتر مکثی کرد و با لحنی کاملا حرفه ای و حساب شده گفت: دخترم نام این بیماری خیلی ترسناکتر از خودشه. اصلا نگران نباش ما همه تلاشمون رو می کنیم. با دیدن چهره هاج و واج اشکان گفت: شما باید خیلی قویتر از این باشید. همسرتون به حمایت روحی و عاطفی شما خیلی نیاز داره پسرم. نگران نباش سرطان پایان راه نیست....

من دارم می نویسم...ببخشید طولانی شد

علی، فرناز، رضا و سارا تازه از راه رسیده بودند سارا گفت: چالش جدیده؟ پریسا جواب داد: آره فک کنید یه بیماری ای چیزی دارید و یک سال زنده اید چی کار میکنید: علی بلافاصله جواب داد من که به زندگی روزمره ام میرسم مهران با تعجب گفت: یعنی این سال آخر رو میری سر کار؟ علی گفت: آره میرم چرا نرم؟ و بعد رو به همسرش فرناز گفت؟ خب شبها زودتر میام خونه. پریسا پرسید؟ یعنی نمیری دنبال درمان؟ علی پاسخ داد: نه دنبالش نمیرم دوس دارم تا لحظه آخر زندگی کنم از شیمی درمانی و این کوفت و زهرمارا خوشم نمیاد، میدونید که مادر من در اثر سرطان فوت کرد دکترش بهم گفته بود من اگه جای مادر شما بودم هیچ درمانی رو انجام نمیدادم ولی خب ایشون مادر شماست، میخوای یک ساعتم شده بیشتر نگهش داری. فرناز پرسید: حتی اگه من ازت می خواستم هم دنبال درمان نمی رفتی؟ علی رو به همسرش کرد دستش را گرفت و گفت عزیزم من دوست داشتم تمام لحظاتم با تو بگذره نه تو بیمارستان. فرناز به چشمانش زل زده بود: اگه اون شخصی که داره میمیره من باشم و نخوام درمان کنم چی؟ علی گفت: من به انتخاب تو احترام میزارم.
رضا که بی قیدانه لم داده بود گفت: من اگه بفهمم دارم میمیرم تمام کارایی رو میکنم که دلم میخواسته ولی نمیتونستم. تارا پرسید: مثلا؟ رضا گفت: ماری جوانا، مشروب تا سر حد مرگ و بعد رو به سارا لبخند زد. سارا گفت: جایگاه اجتماعی و نوع کار و تربیت ما همیشه ما رو از یه کارایی منع میکنه چون عاقبت خوشی نداره . اون جک و شنیدید که میگه همه چیزای خوب تو دنیا یا چاق کننده است یا غیر قانونی خب این وضعیت ماست اگه قراره بمیریم خب دیگه دیر یا زود اهمیت نداره یا چاق و لاغر بودنمون بی معنیه.....

زمستان  امسال شاید غم انگيز ترين و شاعرانه ترین فصل  برای من باشد! پر از ترس و بغض و دل تنگی!  این غصه بی پایان را دوست دارم، چون آرام و بی صدا دارد مرا از پا در می آورد!

خوش حالم که مجبور نیستم، اين درد را به تنهايي به دوش بكشم ! خوش حالم كه تو هستي 

خوش حالی من شکل بزرگ تری از اندوهی است که به شکل بزرگوارانه ای با واقعیت های این دنیا کنار آمده است.

خواهی نخواهی اين روز و شبهاي آخر ، اين لحظات وا پسين محبوبِ من هستند! نه این که دل تنگ نمی شوم. نه این که غم خرخره ام را نمی جود. ولی این اندوه جان کاه را دوست دارم. اصلن هر چیزی که قصد جانم را می کند، دوست دارم.

بعد از این همه ی این ها را برای تو می نویسم! آدم باید همیشه کسی را داشته باشد که برایش بنویسد حتي اگر آن کس، سطری از نوشته هایَ ش را نخواند!

ولی تو می خوانی شاید امروز نه، شاید فردا! فردا هم نباشد روزی دیگر بالاخره  خواهی خواند! و وقت خواندن تمام  دردی را که اين روز ها داشتم  را حس خواهی کرد. خواهی فهمید چطور زنی که در آستانه ی فصل های  گرم و سرد سال هاست به انتظارمرگ ایستاده، ناگزیر به مردن و رفتن فكر ميكند !

به رهایی فکر نکرد چون  عشق رهایی بود! خود پرواز بود. و آدمی عاشق آزادی است! تو باز هم از من دور می شوی و این دوری هیچ ربطی به  فراق های قبلی ندارد. دوري و فراقي هميشگي 

مدت هاست که از تب و تابِ رسیدن افتاده ام! به همین رفتن دل خوشم. به خودم به تو و همین غم ها و شادی های ریز و درشت مان!

می دانم که در پس خنده های ظاهرن بی خیال تو، اندوه دل کندن از  زنی ست که هميشه عاشقش بوده اي...

می بینی هنوز با تمام این دل نگرانی ها، همیشه جایی برای خوش حالی هست! خوش حالی این که مجبور نیستم، تنهايي اين بار سنگين را بدوش بكشم خوش حالی این که تو كنارم هستي، چند سال می گذرد! و من هنوز مثل سالِ پیش عاشقانه دوست دارم ،

 آن دختر پر شور و حالِ هنوز همان قدر دیوانه است! هنوز سرسخت است طوری که سرش به هر سنگی که می خورد، نمی شکند!

من  تصميم خودم را گرفته ام دوست دارم اين مدت باقي مانده رو در كنار تو باشم و چيزهاي كه دوست داشتم تجربه كنم و زمانش رو نداشتم تجربه كنم حس هاي جديد جاهاي جديد و لذت بردن از تك تك ثانيه هاي با تو بودن ،حتي دلم ميخواد توي اين مدت باقي مونده حس مادر بودن رو هم تجربه كنم ... 

هوا روشن شده بود اشكان بيدار شد و ديد پريسا توي اتاق نيست نگران شد چشمش به ياداشتهاي پريسا كه روي ميز بود افتاد

وقتي اشكان يادداشتهاي شبانه پريسا رو خوند و از تصميم پريسا آگاه شد دچار سردگمي شد كه آيا تن به خواسته عشقش بده و پا به پاش ديوونگي كنه و يا نه منطقي برخورد كنه و معالجات پريسا رو به طور جدي دنبال كنه ...