توی زندگی چقدر برای خودتون ارزش قائل هستید

وقتی میرین خرید اول از همه برای چه کسی میخواین خرید کنید و خودتون نفر چندمی هستید؟

خواهرم میگه خرید کردن برای خودم واجب، برای بچه هام مستحب و برای شوهرم حرامه

من عاشق خریدم اول برای خودم اخه روحیم کلی تغییر میکنه وقتی میرم خرید

من اول ها اصلا برای خودم ارزش قائل نبودم اصلا به خودم اهمیت نمیدادم بهترین چیز ها رو برای همسرم بعد برای دخترام آخر برای خودم
دیدم دارم بد جور ضرر میکنم
حالا برعکس شده اول خودم اول خودم اول خودم

اون وقت ها حتی شوهرم هم باورش شده بود من به هیچ چیز نیازی ندارم
اما حالا درست شده

گلم تیتر تاپیکت با موضوعش فرق داره

منظورم همون تیتر بود

منظورم تنهایی خرید کردن نیست کلا میگم خرید کردن یکی از اونهاست
کلا به خودتون چقدر اهمیت میدین؟

مثلا وقتی میخواین بین راحتی خودتون و دیگران یکی رو انتخاب کنید کدوم رو انتخاب میکنید

من چون عاشق خرید کردنم و انصافا جنس و قیمت و ارزش واقعی بیشتر چیزا رو میدونم و خوب خرید میکنم اکثرا مامان و بابامو برادرم هر چی می خوان به من میگن تا واسشون بخرم منم وقتی میرم بازار یا مرکز خرید همه چیزایی که خودم و خانواده می خوانو تو یه لیست مینویسم سر راه هر کدومو زودتر دیدم می خرم و واسم فرقی نداره اول واسه خودمو بگیرم یا بقیه البته وقتایی هم هست که خودم هیچی نمی خوام اما به خاطر اعضای خانوادم رفتم بیرون و اون چیزی که لازم داشتنو خریدم چون یه جورایی در مقابل این همه زحمتی که مامان بابام واسم میکشن این کمترین کاریه که میتونم واسشون بکنم.

به اندازه ی یه اسمان ابی.
قبل اینکه بچه داشته باشم اول برا خودم خرید میکردم بعد همسری. الان اول پسرم بعد خودم

یه زمانی اصلا برای خودم ارزش قائل نبودم دو شیفت کار میکردم . فکر میکردم باید اینطوری باشه تمام پول هامو تقدیم میکردم به شوهرم شوهرم اول هاشش ازم نمیگرفت اما اخر خودم بد عادتش کردم اینطوری که اگه از پول های خودم برای خودم یه چیزی میگرفتم ناراحت میشد میگفت لازم نبود
دیگه فکر میکردم من احتیاجی به چیزی ندارم شوهرم لباس مارک میپوشید و من هر چند وقت یک بار برای خرید میرفم بیرون در آخر باز هم برای شوهرم خرید میکردم . تا بعد از به دنیا اومدن دختر دومیم همین طور بود که دیگه داشتم افسرده میشدم همین طوری گریه ام میگرفت خودم رو با همه مقایسه میکردم
مخصوصا با هم عروسم اون خیاطی بلد بود اما اصلا تن خودش رو به کار نداد و هر روز یه چیز جدید میخرید و هر روز خوشکل تر و جوون تر میشد و من ....

این طور شد که مامانم همیشه دعوام میکرد میگفت این رسم زندگی کردن نیست
خدا رو شکر وضع مالیمون خوبه و من الکی کار میکردم
حالا هیچ کاری نمیکنم
خونه دارم و حالم خیلی بهتره
سعی میکنم فقط به خودم اهمیت بدم

اره اسمان جون خوب شد که بخودت اومدی اگه اول خودت واسه خودت ترزش قایل نشی دیگران حتی بچه ادم واسش ارزش قایل نمیشه مخصوصا جلو همسرت باید خیلی به خودت یا بخودمون بها بدیم هرچند همسر ادم فرشته هم باشه اما باید به این باور برسه تو واسه خودت ارزش قایلی و اونم باید اینکارو بکنه و به همین ترتیب اطرافیان مخصوصا خونواده شوهر که زیاد باهاشون رفت وامد داریم...

عزیزم با گوشی میام یکم اشتباه لفظی پیش میاد ..منظورم ارزش قاییلی بود ببخشید ...

مادر شوهرم اصلا از همون اول منو دوست نداشت
خیلی اذیتم کرد خدا نبخشتش
اما من بخدا اصلا بهش بی احترامی نکردم

من همیشه قدر خودمو میدونم وبهترینهارو برا خودم وهمسرم میخوام...
اول برا خودم خرید میکنم
برای همسرمم مسئولیت خریدن جورابهاش با منه اونم نه از این جوراب الکی ها همه مارک وخوشگل...جورابای همسرم تو فامیل معروفه
برا مامانمم اگه یه چیز خوشگل ببینم حتما میخرم البته مامانم پولشو به زور هم که شده میده بهم

من ازهمون اول هم که مجرد بودم تا همین الان که متاهلم به خودم میرسیدم این رو همه تو فامیل میدونند حتی فامیلای همسرم متوجه خصوصیت اخلاقیم شدند موقع خرید اول خودم بعد همسرم البته یه مسئله ای که هست شوهرم میگه زن و بچه آدم باید تمیزو شیک پوش باشند من من هر چی پوشیدم مهم نیست البته شکسته نفسی میکنه ها بعد از بدنیا اومدن پسرم یه کم خوش انصاف شدم برای پسرم هر وقت برای خودم خرید میکنم یه چیزی میخرم.البته نه طوری که بد عادت بشه.شوهرم فقط پول میده بنده خدا زیاد اهل خرید نیست. آسمان جان مرد جماعت رو زن بار میاره هر جوری باشی همونجور عادت میکنه.زنها باید به خودشون بها بدن.

من وقتی مجرد بودم خیلی به خودم میرسیدم اما وقتی ازدواج کردم از این و به اون رو شدم