شعر و شیدایی

                        

شبیه شمع كه خیلی نجیب میسوزد
دلم برای تو گاهی عجیب میسوزد

دلم برای دل ساده ام كه خواهد خورد
دوباره مثل همیشه فریب، میسوزد

نشسته ای به امید كه؟ گُر بگیر ای عشق
همیشه آتش تو، بی لهیب میسوزد

تو اشتباه نكردی، گناه آدم بود
اگر هنوز بشر، پای سیب میسوزد

من آشنای تو بودم، ولی ندانستم
غریبه ها دلشان هم، غریب میسوزد

برای من، فقط این دل، ز عشق جا مانده است
كه با نگاه شما، عن قریب میسوزد

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا، من؟

کجا روم؟ که راهی، به گلشنی ندارم
که دیده برگشودم، به کنج تنگنا، من

نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
چو تخته پاره بر موج، رها، رها، رها من

ز من هر آن که او دور، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من

نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی، به یاد آشنا، من

ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد
که گویدم به پاسخ، که زنده‌ام چرا من؟

ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری ـ
دلم گرفته، ای دوست! هوای گریه با من

سیمین بهبهانی

زنــــدگی یــــک آرزوی دور نیــــست؛
زندگی یک جست وجوی کور نیست
زیــــستن در پیـــله پــــروانه چیست؟
زندگی کن؛ زنــدگی افسانه نیست !!!

گــــوش کن ! دریــــا صدایت میـــزند؛
هــــرچه نــــاپیــدا صدایــــت میــــزند
جنــــگل خــــاموش میــــداند تــــو را؛
بــا صدایی سبــــز میــــخواند تــــو را
زیر بــــاران آتــــشی در جان تــوست؛
قــــمری تنــ ــها پی دستان تــوست
پیــــله پــــروانه از دنیــــا جــ ــداست؛
زنــــدگی یک مـقصد بی انتــــهاست
هیــــچ جایی انتــــهای راه نیــــست؛
این تمـامش مــــاجرای زنــــدگیست !!!

بی وفا، من در هوایت، بی هوا بغضم گرفت
بی صدا سوزِ نوایت، بی هوا بغضم گرفت

خواستم از خاطراتت، تلخی اش را کم کنم
خاطرم آمد صدایت، بی هوا بغضم گرفت

دست بر قابی زِ عکست روی دیوار آورم
یادم آمد، چشمهایت، بی هوا بغضم گرفت

آمدم از روزهای رفته ام یادی کنم
بی وفا با آن وفایت! بی هوا بغضم گرفت

بی تو در ثانیه ها، من لحظه ای غافل شدم
غافل از جور و جفایت، بی هوا بغضم گرفت

تا به کی بر قلبِ من خنجر زنی ای آشنا!
باز رعنا!خنده هایت! بی هوا بغضم گرفت

بغض خواهد کشت ما را، چشمهایم خسته اند
باز هم افسوسِ یادت، بی هوا بغضم گرفت

اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم
قضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانم

چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم

دلم صد بار می‌گوید که چشم از فتنه بر هم نه
دگر ره دیده می‌افتد بر آن بالای فتانم

تو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینی
و گر نه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم

رفیقانم سفر کردند هر یاری به اقصایی
خلاف من که بگرفته است دامن در مغیلانم

به دریایی درافتادم که پایانش نمی‌بینم
کسی را پنجه افکندم که درمانش نمی‌دانم

فراقم سخت می‌آید ولیکن صبر می‌باید
که گر بگریزم از سختی رفیق سست پیمانم

مپرسم دوش چون بودی به تاریکی و تنهایی
شب هجرم چه می‌پرسی که روز وصل حیرانم

شبان آهسته می‌نالم مگر دردم نهان ماند
به گوش هر که در عالم رسید آواز پنهانم

دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت
من آزادی نمی‌خواهم که با یوسف به زندانم

من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت
هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم

سعدی

هرکسی آمد به دنبال تو دنبالش نکن !
هر که پر زد در هوایت بی پر و بالش نکن!

برخلاف میل تو هرکس که حرفی می زند
زود با یک چشم غره مثل من لالش نکن !

دلبری کی امتیازی انحصاری بوده است؟
تا کسی وابسته ات شد جزء اموالش نکن !

عاشقی کی واحد اندازه گیری داشته ست؟
عشق را قربانی متراژ و مثقالش نکن!

جای خود دارد نوازش؛ وقت خود دارد عتاب!
اسب وقتی می خرامد دست در یالش نکن !

رسم صیادی نمیدانی نیفکن دام را !
صید اگر از دست تو در رفت دنبالش نکن!

عشق گاهی ...
مشق های کودکیست
حس بودن با خدا در سادگیست

عشق گاهی ...
کیمیای زندگیست
عشق در گل ; راز ناپژمردگیست

عشق گاهی ...
هجرت از من تا ما شدن
عشق یعنی با تو بودن ماه شدن

عشق گاهی ...
بوی رفتن می دهد
صوت شبناک تو را سر می دهد

عشق گاهی ...
نغمه ای در گوش شب
عادتی شیرین به نجوای دو لب

عشق گاهی ...
می نشیند روی بام
گاه با صد میل می افتد به دام

عشق گاهی ...
سر به روی شانه ای
اشک ریز آخرِ ... افسانه ای

عشق گاهی ...
یک بغل دلواپسی
عطر مستی ساز شب بو ، اطلسی

عشق گاهی ...
هم حکایت می کند
ازجدایی ها شکایت می کند

سخت است بخندی و دلت غم زده باشد
هر گوشه ی پیراهن تو نم زده باشد

سخت است به اجبار به جمعی بنشینی
وقتی دلت از عالم و آدم زده باشد

احوال من ای دوست چنین است که انگار
یک صاعقه بر جنگل خرم زده باشد
دور از تو شبیه م به یتیمی که به رویش
در جمع کسی سیلی محکم زده باشد

دور از ادب است اینکه بخندد لبت اما
دیوار دلت مشکی و ماتم زده باشد

با این همه تا خرده نگیرند عزیزان
میخندم و هرچند دلم غم زده باشد

‌ دلم وقتی که می گیرد تو می آیی به دیدارم
به من آهسته می گویی " عزیزم دوسـتت دارم "

سرم بر شانه ات ، باور ندارم پیش من باشـی
تورا در خواب میبینم بگو یا این که بیدارم ؟

نوازش می کنی با مهربـانی گونه هایم را
چه رقصی دارد انگشتت به روی بغض تبدارم

کنار لحظه های تو دو فنجان قهوه می ریزم
اگرچه تلخ ، شیرین است با لبخندِ هر بارم

کتابی میگذاری روی میزم مهربان من
و مـی گویی به آرامی که این هم آخرین کارم

غروب شنبه ای دیگر برایم شعر میخوانی
تمام هفته را من از هوای عشق سرشارم

تنم خورشید میخواهد کنار ساحل امنت
من ازشبهای برف آلوده ی این شهر بیزارم

دلم ابریست از دست تمام بی تو بودن ها
اگر باران بیاید باز می آیی به دیدارم ؟

دست ساقی نکند درد که هوشیارم کرد
جام می داد به دست من و بیمارم کرد

من و سنگینی بار گنهم را چون دید
زود فریادرسی کرد و سبکبارم کرد

«من به این در نه پی حشمت و جاه آمده ام»
من اگر آمده ام عشق تو اجبارم کرد

بارها بر سر من زد که خدایش خوانم
بارها عقل در این مرحله انکارم کرد…

می روم رو به علی می زنم و بادا باد
دیگر آب از سر من رفت و گرفتارم کرد.

جای شعری که نمیخوانی تو اش

ناله در هاون بکوبم بهتر است

تو بیایی
همه ثانیه ها
ساعت ها
از همین روز
همین لحظه
همین دم
عیدند

" #قیصر_امین_پور "

باز هم آمده ای تا دل من خام شود
عشق تو در سر من باعث سرسام شود

قلمم خسته شد از بسکه ز تو شعر نوشت
اندکی دیر بیا تا قلم آرام شود

آمدی این دل سرکش به تو وابسته شود
سخت باشد که دلم بار دگر رام شود

سالها یاد تو رسوای جهانم کرده ست
نوبت عشق تو شد شهره و بدنام شود

قلب من سخت شکستی و دعا کردم تا
قلب بی رحم تو هم عاجز و ناکام شود

بین عشق من و تو کار تمام است، مگر
معجزه رخ بدهد تا که به فرجام شود

#مسعود_محمدپور

به دلم افتاده امشب که به یاد من نشستی
پلک تو سنگین خوابه اما چشماتو نبستی

به دلم افتاده امشب که دلت هوامو کرده
میون خاطره هامون داره دنبالم می گرده

همه خاطره ها رو دوره کن مثل من امشب
تو به خواب من تنها نازنین سر بزن امشب

شبا هرشب یه دل سیر ، خالی از بغض تو میشم
عکستو بغل می گیرم ، آخ که جات خالیه پیشم

دست من نیست اگه دستم ، همش از تو می نویسه
اگه دلتنگم و چشمم هرشب از یاد تو خیسه

همه خاطره ها رو دوره کن مثل من امشب
تو به خواب من تنها نازنین سر بزن امشب

اشتباه نکن
نه زيبايي تو
نه محبوبيت تو
مرا مجذوب خود نکرد
تنها آن هنگام که روح زخمي مرا بوسيدي

من عاشقت شدم

من به اندازه چشمان تو غمگین ماندم

و به اندازه هر برق نگاهت نگران

تو به اندازه تنهایی من شاد بمان

بس که دیوار دلم کوتاه است

هرکه از کوچه “تنهایی” ما می گذرد

به هوای هوسی هم که شده

سرکی می کشد و می گذرد

اشک، عاشق را فقط ثابت قدم تر می کند

با چکیدن جایِ پایِ شمع محکم می شود...


رضا حیدری نیا

دلی یا دلبری یا جان و یا جانان نمی دانم
همه هستی تویی ، فی الجمله این و آن نمی دانم

بجز تو در همه عالم ، دگر دلبر نمی بینم
به جز تو در همه گیتی ، دگر جانان نمی دانم

یکی دل داشتم پُرخون ، شد آن هم از کفم بیرون
کجا افتاده و مجنون ، در این دوران نمی دانم

دلم سرگشته می داند ، سر زُلف پریشانت
چه می خواهد از این مسکین سرگردان ، نمی دانم

اگر مقصود تو جان است ، رُخ بنما و جان بستان
و گر قصد دگر داری ، من این و آن نمی دانم

نمی یابم تو را در دل ، نه در عالم نه در گیتی
کجا جویم تو را آخر ، من حیران نمی دانم

اگر تمام غزل های دنیا را
یکجا برایم بخوانی
هیچ کدام به پای
#صبح بخیرهایت نمی رسد

#لیلا_صابری_منش