شعر یادت نره

همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق ديوانه که بودم ( مرحوم فريدون مشيري )

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنی

قفسم برده به باغی دلم شاد کنی

یک آسمان پرنده رها روی شاخه ها

در باغ بامداد

یک آسمان پرنده

سرگرم شستشو

در چسمه سار باد

یک آسمان پرنده

در بستر چمن

آزاد، مست، شاد

از پشت میله ها

بغضی به های های شکستم

قفـس مبــاد!( مرحوم فريدون مشيري )

دنیا همه هیچ اهل دنیا همه هیچ

ای هیچ برای هیچ در خود مپیچ

دانی که ز آدمی چه ماند پس مرگ

لطف است محبت باقی همه هیچ

چون لشكري رها شده، از هم گسيخته!

جمعي به دار شده، جمعي گريخته!

وان همت و غرور فلك‌ساي قرن‌ها

بر خاك ريخته!

وين جمع بازمانده گم كرده اصل خويش

خو كرده با حقارت تسليم

نوميد و ناتوان

دربند آب و نان( مرحوم فريدون مشيري )

نونو پنیرو حق حق سفره سرد عاشق

نونو پنیروفندق رخت عذا توصندوق

قومي ستم‌كشيده، پريشان و تيره‌روز

در چنگ ناكسان تبهكار كينه‌توز

جان مي‌كند هنوز( مرحوم فريدون مشيري )

ز احسان می شود صاحب کرم را دولت افزون تر

نگو رفت تا هزار آفتاب ،هزار مهتاب
نگو کو تا دوباره بپریم از خواب (شهیار قنبری)

بیمار خنده های توام بیشتر بخند
خورشید آرزوی منی گرمتر بتاب
( مرحوم فريدون مشيري )

آهنگ هایده است
که امشب شبه عشقه... همین امشبو داریم

ميگن مستي گناه به انگشت ملامت
بايد مستها رو حد زد به شلاق ندامت (اردلان سرفراز)

ترسم که غم در بر ما پرده در شود

کین راز سر به مهر به عالم ثمر شود

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم
گرچه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم چه کنم

ما را به رندی افسانه کردند *** پیران جاهل شیخان گمراه (حافظ)

هردم از روی تو نقشی زندم راه خیال

با که گویم که درین پرده چه ها میبینم

یا رب کاش آشنائی ها نبود یا بعد از آن جدائی ها نبود
یا اورا نمی کردی با من آشنا یا بعد از آشنائی نمی کردی جدا

آسمون آرزومون پر از ابرای تیره لالایی واست بخونم تا شاید خوابت بگیره

هر دوی ما ناخوش
تیغ ابریشم کُش
مرد سر بر دیوار
دزد بوسه، سیگار ...

هر کجا رفتيم داغي بر دل ما تازه شد
سوخت آخر جنس ما از گرمي بازارها