من داستاني به اون شكلي كه دوستان تعريف كردن . گفتن نداشتم
و همش هم برميگرده به اين موضوع كه مامان همشه منع كرده بودن و من هم هميشه سعي كردم وارد اينجور مباحث نشم چون خودم
هم به اين نتيجه رسيده بودم
هميشه سر و سنگين برخورد كردم و سر بزير بودم
البته ازين جريان ها نميشه اجتناب كرد و هر چند هم سراغش نري باز هم به سراغت مياد
يادمه من تازه از دانشگاه فارغ التحصي شده بودم و جايي مشغول به كار شدم كه محيطش همش خانومانه بود ولي مدير عامل يه پسر داشتن كه هر روز به ديد مامان ميومدن و بعضي وقتها ناهار رو با مادرشون ميخوردن
البته اينم بگم همه دخترا اين شكلي
ميشدن وقتي ايشون ميومدن ولي من اصلا خوشم نميومد و هيچ وقت حتي سلام هم نميكردم بهشون هر بار كه ميومدن خودشون ميومدن به من سلام ميكردم كه من هم با اكراه جوابشون رو ميدادم
يبار من آشپزخونه بودم كه براي خودم چايي بريزم ديدم ايشون هم اومدن و گفتن مي دونيد مونا يعني چي؟
منم گفتم مونا؟ خب ..
ديدم ايشون گفتن يعني استكبار يعني غرور يعني ....
همينجور گفتن و گفتن
منم فقط نگاهشون كردم و اومدم بيرون
يه جورايي دلم براش سوخت ولي من محل كارم رو عوض كردم گه گاهي كه ايشون رو ميديدم كلي ذوق ميكردن و من فقط سعي ميكردم در حد سلام جوابشون رو بدم الان هم مجري تلويزيون هستن و من وقتي برنامه ايشون رو ميبينم ياد اون رفتارشون ميوفتم 
