خانه
5.71K

سوال و جواب های پزشکی

  • ۱۷:۱۳   ۱۳۹۱/۵/۱۱
    avatar
    کاربر جديد|1 |12 پست
    سرطان سینه

    پستان ها از لحاظ توليد شير در دوره ي پس از زايمان، هماهنگي با دستگاه توليد مثلي دارند. هورمون هاي جنسي زنانه بر رشد پستان ها و توليد شير ( و هورمون هاي اختصاصي پرولاكتين ) تاثير مي گذارند. پستانها با احساس جنسي هماهنگ هستند و يك جزء لاينفك از رفتار جنسي را تشكيل مي دهند. رشد پستان ها در بزرگسالان مونث نشانه ي رويكرد او به زنانگي و تاكيد بر زن بودن اوست. پستان ها خصوصا نوك آن از نسج نعوظي تشكيل شده است، نواحي كسب لذت در فعاليت جنسي مي باشند. زنانگي با مدل پستانهاي انحنادار تيپيك مشخص مي شود در حالي كه مردانگي با وجود قفسه ي سينه ستبر و پهن مشخصمي شود. بدين جهت بيماريهاي پستان احساسات متفاوتي را بر مي انگيزد و ترسها و نگرانيهايي را پديد مي آورد كه به معاينه ي پستان توسط خود شخص يا جستجوي بي تاخير مراقبت هاي تشيصي و درماني تاثير مي گذارد. شايعترين مشكلات پستان را ديسپلازي (وضعيت فيبروكيستيك)، كانسر، فيبروآدنوم، گشادي مجراي پستاني و عفونتها تشكيل مي دهند. هر چند اين بيماري در خانمها پديد مي آيد ليكن در آقايان نيز قابل مشاهده است. كانسر نيازمند وسيعترين مراقبت پرستاري است.(كتاب فيپس صفحه 411)

    اپيدميولوژي:

    كانسر پستان شايعترين بدخيمي هاي زنان و دومين علت مرگ ناشي از كانسر در خانم هاي ۵۵-۱۵ ساله هستند. تخمين زده مي شود كه در ايالات متحده از هر ده زن يكي به كانسر پستان مبتلا خواهد گرديد و شانس ابتلا با افزايش سن، زياد مي شود. شانس ابتلاي يك خانم 70 ساله 6 برابر بيشتر از يك خانم 40 ساله است. حدودا ميزان شيوع كانسر پستان با سرعتي به طور متوسط 2% در سال رو به افزايش است. ميزان بقاي 5 ساله حدود 65٪ است كه به علت شكست در تشخيص زودرس ضايعه و عدم مراجعه بلافاصله به پزشك پس از كشف ضايعه اندك است. ميزان شيوع كانسر پستان در زنان سياهپوست كمي از سفيدان كمتر است. عوامل وضعيت اجتماعی _ اقتصادي پائين و تشخيص بيماري در مراحل پيشرفته تر را به ميزان بقاي كمتر سياهان نسبت داده اند.

    كانسر پستان در زنان قبل و بعد از يائسگي پديد مي آيد و حداكثر شيوع آن بين سنين 45 و 49 سالگي و در سنين 65 سالگي است.

    كانسر پستان صرفا يك بيماري منفرد نيست، بلكه به نسج گرفتار شده در پستان، وابستگي آن به استروژن و سن بيمار بهنگام شروع آن بستگي دارد. بدخيمي پستان در قبل و بعد از يائسگي با يكديگر متفاوتند. پاسخدهي به درمان و پيش آگهي، در هر يك از بدخيمي ها متفاوت خواهد بود.(کتاب فیپس صفحه:412_415)

    پيش آگهي

    پيش آگهي خوب در سرطان پستان منوط به تشخيص زودرس، نوع كانسر موجود، فاكتورهاي ميزبان و تخريب درماني كامل يا برداشت كامل تمام نسوج حاوي سلولهي بدخيم، پيش از وقوع متاستاز است. آمار نشان مي دهد كه بالغ بر 50٪ بيماران در هنگام تشخيص، بيماريشان در مراحل بالا با انتشار ناحيه اي و دور دست است. بدخيمي پستان در مردان در مراحل بالاتري تشخيص داده مي شود.(كتاب فيپس صفحه 415)

    تشخيص به موقع و درمان فوري كانسر (قبل از بروز متاستاز) انجام گيرد معاینه شخصي پستان، ماموگرافي، ويزيت توسط متخصص در امر تشخيص فوري بسيار حياتي است. پرستار بيمار را تشويق به انجام معاينات شخصي پستان نمايد و اهميت معاينه شخصي پستان را گوشزد كرده و بيماراني را كه در خطر بروز كانسر قرار دارند شناسايي كند. (كتاب لاكمن صفحه 167)

    پيشگيري:

    هر چند اقدامات پيشگيرانه براي سرطان پستان هنوز ناشناخته اند، از طريق تشخيص و درمان زودرس مي توان جلوي مرگ و مير ناشي از كانسر پستان را گرفت.

    معاينه ي پستان توسط پزشك هر 3سال يكبار (براي زنان 20_40 سال)بايد انجام گيرد. (كتاب لاكمن صفحه 168)

    تمامي خانمهاي بالاي 40 سال، سالانه بايد يكبار مورد معاينه قرار گيرند و خانمهاي بالاي 30 سال كه داراي سابقه فاميلي كانسر پستان دارن بايد حداقل 2 بار مورد معاينه قرار گيرند. طبق آماري تنها 75٪ از خانمهاي امريكايي و تنها 10٪ از خانمهاي سياه پوست سالانه يكبار توسط پزشك معاينه مي شوند. كمبود معاينه در زنان كم سواد و كم درآمد و سياهپوست بيشتر جلب توجه مي كند.

    قابل دسترس ترين وسيله جهت شناسايي زودرس ضايعات پستان، معاينه پستان توسط خود شخص است.(BSE) هرچند 90٪ تمامي كانسرهاي پستان از طريق معاينه شخصي مورد شناسايي قرار مي گيرند، ولي بسياري از آنها تا ماه ها گزارش نمي شوند. ترس از دست دادن عضو و هراس از مرگ دو علت عمده ايست كه خانمها در مراجعه ي پزشكي و درمان تاخير مي نمايند و به هنگام شناسايي يك تومور بر روي ترس هاي خود ريسك كرده و تعلل مي ورزند.

    زنان سياهپوست بيش از هر بيماري ديگر از كانسر پستان بيمناک اند. برخي خانمها به خاطر اجتناب از مخارج يا شرم و خجالت معاينه يا با استدلال جزئي بودن مشكل مراجعه نمي كنند.

    در سالهاي اخير وارد اجتماع شدن بسياري از خانمهاي ماستكتومي شده و تدام فعاليت آنها در زندگي، تشويقي براي ساير خانم ها بوده است.( كتاب فيپس صفحات 414 – 417)

    ميزان خطرات بيماي را به زنان آموزش دهيد. زنان مست و پر خطر شامل: زنان سنين 55 سال به بالا، مجردها، اولين حاملگي بعد از 30 سالگي و سابقه فاميلي كانسر پستان مي باشد. زنان مي توانن با تغيير شيوه ي زندگيشان، خطر بروز بيماري پستان را كاهش دهند.

    رژيم غذايي كم چرب نقش مهمي در پيشگيري دارد

    الكل خطر بروز بيماري را افزايش مي دهد.

    مصرف كلم و گل كلم با تبديل استروژن به فرمهاي غير سرطان زا، شانس بروز كانسر را كاهش مي دهد.

    ويتامين A، مواد بتاكاروتن دار پرتقال و سبزي هاي تيره از رشد سلول هاي غيرطبيعي جلوگيري مي كند.

    بعضي حبوبات توليد استروژن را متوقف مي كند.

    ماموگرافي تومورهاي كوچك را قبل از آنكه به دنبال معاينه پستان كشف شوند، متوقف مي كند.

    در مورد ماموگرافي اولين عكس را در سنين 25_39 سالگي بگيريد. براي سنين 40_ 50 هر يك تا دو سال و براي زنان بالاي 50 سال سالانه ماموگرافي انجام دهيد. (كتاب لاكمن صفحه 168)

    ريسك فاكتورهاي كانسر پستان:

    ۱- افزايش سن (بالاترين خطر براي ابتلا در سنين بعد از 50 سالگي است)برونر ص157

    ۲- سابقه فاميلي كانسر پستان و ابتلاء مادر، خواهر يا فاميل درجه 1

    الف- در صورتي كه يك پستان دچار سرطان شده باشد در هر سال 1 درصد خطر ابتلاي سرطان در پستان سال افزايش مي يابد.

    ب- زناني كه فاميل درجه يك آنها مبتلا شده دو برابر ديگران در معرض خطر هستند.

    ج- اگر مادر قبل از 60 سال مبتلا شده باشد خطر افزايش مي يابد.

    ج- اگر سرطان در دو نفر از اعضاي درجه فاميل ايجاد شده باشد خطر 4 تا 6 برابر مي شود. (برونر صفحه: 156)

    ۳- ساكنين امريكاي شمالي يا شمال اروپا

    ۴- سابقه راديوتراپي پستان

    ۵- قرار گرفتن در معرض تابش پرتوهاي يونيزان در سنين بين بلوغ تا 30 سالگي (برونر ص 157)

    ۶- سابقه بيماري پروليفراتيو

    ۷- وجود تغييرات ديسپلاستيك پارانشيم در ماموگرافي

    ۸- سن بالاي 30 سال در اولين حاملگي

    ۹- وضعيت اقتصادي اجتماعي بالا

    ۱۰- منارك زودرس(قبل از 12 سالگي ص157) يا منوپوزديرس (ايجاد منوپوز قبل از سن 35 سالگي ريسك كانسر پستان را به يك سوم زمان منوپوز طبيعي كاهش مي دهد.

    ۱۱- نازايي

    ۱۲- سابقه قبلي سرطان رحم، تخمدان و كولون

    ۱۳- قرص هاي ضدبارداري (هنوز در حال تحقيق است)

    ۱۴- هورمونهاي اگزوژن

    ۱۵- قد و وزن بالاتر از ميزان متوسط

    ۱۶- رژيم غذايي غني از چربي

    ۱۷- مصرف الكل و شراب (بص157)

    ۱۸- اختلال فونكسيون تخمدان و هيپوفيز

    ۱۹- ژنتيك (BRCA_2 يا BRCA_1 جهش ژني احتمال 50 تا 90 درصد )(کتاب برونر صفحه : 157)

    ۲۰- وجود بيماري خوش خيم پستان يا هيپرپلازي اتيپيك (خطر 4 برابر ص157) LCIS(کتاب لاکمن صفحه: 166)

    عوامل محافظت كننده:

    ۱- ورزش شديد و مرتب به دليل: 1- به تاخير انداختن منارك 2 -كاهش ذخيره چربي بدن

    ۲- توقف قاعدگي

    ۳- كاهش تعداد دوره هاي قاعدگي تخمداني

    ۴- شيردهي

    ۵- يك دوره بارداري كامل قبل از 30 سال (کتاب برونر صفحه: 156)
    منبع: پایگاه پرستاران


  • leftPublish
  • برای شرکت در مباحث تبادل نظر باید ابتدا در سایت  ثبت نام  کرده، سپس نام کاربری و کلمه عبور خود را وارد نمایید؛    (Log In) کنید.
موضوع قبل
زیربخش
موضوع بعد
آخرین پست های این تالار
آخرین پست های این بخش
تبلیغات
 
تمامی حقوق مادی و معنوی سایت محفوظ و متعلق به سايت زیباکده بوده و استفاده از مطالب با ذکر و درج لینک منبع بلامانع است.
© Copyright 2024 - zibakade.com
طراحی و تولید : بازارسازان