ورزش > فوتبال ملی - از نیمه شب باران آغاز شده. بارانی که استرس را بالا برده ، آیا این باران باعث می شود تا جشن صعود تیم ملی با مشکل روبرو شود؟
فرهاد عشوندی ، ورزشگاه فونته نوا شهر سالوادور: ساعتی تا بازی نمانده اما باران سیل آسا باعث شده تا ورزشگاه خالی از تماشاگر باشد. مسابقه ای که کروش برای فوتبال ایران اسمش را فینال جام جهانی گذاشته خیلی بی سر و صدا تر از آنچه همه انتظارش را داشتند قرار است آغاز شود. قرار بود سالوادور در ساعات بازی این قدر گرم باشد که داور به احتمال فراوان در بین هر نیمه سوتی بزند تا بازیکنان بتوانند لحظه ای استراحت کنند و مسابقه دوباره از سر گرفته شود اما از صبح همه شهر دنبال پوشیدن لباس های گرم شان هستند که ابرهای سرکشیده از اقیانوس اطلس خیال بی خیال شدن ندارند. صبح سپیده دم البته برای دقایقی آسمان وا شد و از افق اقیانوس رنگین کمان زیبای سر بر کشید اما دوباره ابرهای تیره از سر رسیدند و شهر را شوکه کردند. شهری که میزبان مهمترین بازی تاریخ فوتبال ایران تا امروز محسوب می شود.
کارلوس کروش شب قبل از بازی به تک تک بازیکنانش دوباره سر زد و با آنها از اهمیت هدف پیش روی شان گفت. از اینکه باید مردانه بجنگند و باید قهرمانانه به صعود فکر کنند. او اعتقاد دارد بازی سرافرازانه وقتی شانس صعود پیش روی مان است ، کافی نیست. باید به افتخار اندیشید.
ایرانی های آمده از گوشه گوشه دنیا هم بی خیال همه گره هایی که این صعود دارد ، یک شب پیش از بازی شروع کرده اند به خواندن سرود قهرمانی . آنها در فن فست ، در ساحل اقیانوس و در بافت های قدیم شهر ساحلی سالوادر تا می توانستند ، زدند و شادی کردند. برد تیم ملی با دو گل را همه فریاد می زنند اما ته دل های شان می ترسند. ترس از اینکه تیم مغرور شده باشد. ترس از غرور این آفتی است که بیش از همه کارلوس از تیمش دارد؛« به آنها گفتم که غرور بدترین اتفاق است. ما هنوز به هیچ کاری دست پیدا نکردیم که برایش جشن بگیریم. کار سخت مان تازه پیش رو است. »
او در تمام 3 روز گذشته فقط سعی داشت بدن های خسته بازیکنانش را دوباره بازسازی کند و مدام برای شان از اهمیت این بازی می گفت. اینکه یک جنگ 90 دقیقه ای ، انسجام در خط دفاعی و سرعت و دقت در حمله می تواند تیم ملی را به همه رویاهایش برساند.
صبح بازی اما بارش باران ، ترس و دغدغه را بیشتر کرده بود. زمین خیس شده سالوادور آیا شانس ایران را کاهش می داد؟ تک و توک هواداران بوسنی که خیلی امید داشتند؛« من که خیلی امیدوارم. فکر کنم امروز روز ماست!» این جمله را یکی از هواداران بوسنی در هتل ویلا گاله می گوید . هتلی در نزدیکی ورزشگاه بزرگ شهر که همه خیابان های اطرافش را بسته اند تا شاید مانع از تراکم جمعیت شوند. این هوادار که بوسنیایی که لباس پیانیچ را بر تن داشت ، می گفت:«ما به سوشیچ باختیم. او هرچه بازیکن کند بود ر جلوی نیجریه بازی گرفت و با اشتباهش نابودمان کرد اما امروز باید برنده باشیم چون نمی خواهیم با هیچ چی به خانه برگردیم.» آنها امیدوارند و ایرانی ها هم امیدوار ، تداوم این شرایط بارانی شاید سبب شود تا یکی از کم تماشاگر ترین بازی های جام جهانی امروز برگزار شود. جایی که در ورزشگاهی خلوت ، سرنوشت تیم ملی ایران رقم خواهد خورد. برنده یا بازنده؟ مهم این است که بازیکنان تیم ملی تا لحظه آخر بجنگند.
