هرچــــــــــــــــه میخواهد دل تنگـــــــــــت بـــــــــــــــــــــگــــــــــــــو

راز آفرینش



پس از اَفرینش اَدم خدا گفت به او:



نازنینم اَدم....



با تو رازی دارم !..



اندکی پیشتر اَی ..



اَدم اَرام و نجیب ،



اَمد پیش !!.



زیر چشمی به خدا می نگریست !..



محو لبخند غم آلود خدا !



دلش انگار گریست .



نازنینم اَدم!!. ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) !!!..



یاد من باش ...



که بس تنهایم !!.



بغض آدم ترکید ، ..



گونه هایش لرزید !!



به خدا گفت : من به اندازه ی ....



من به اندازه ی گلهای بهشت .....نه ...



به اندازه عرش ..نه ....



نه من به اندازه ی تنهاییت ،



ای هستی من ، ..



دوستدارت هستم !!



اَدم ،.. کوله اش را بر داشت



خسته و سخت قدم بر می داشت !...



راهی ظلمت پر شور زمین ..



طفلکی بنده غمگین اَدم!..



در میان لحظه ی جانکاه ، هبوط ...



زیر لبهای خدا باز شنید ،...



نازنینم اَدم !... نه به اندازه ی تنهایی من ...



نه به اندازه ی عرش...



نه به اندازه ی گلهای بهشت !...



که به اندازه یک دانه گندم ،



تو فقط یادم باش !!!!



نازنینم اَدم .... نبری از یادم ؟؟!!!!..