ترسناکند رابطه هایی که بخاطر فرار از تنهایی شکل میگیرند ، رابطه هایی که آخرش چیزی نمیماند بجز تنهایی عمیقتر..!!! و یک مشت حس آزار دهنده تر از قبل در درون آدمها
تنهایی احساس بسیار دردناکی است. ممکن است تصور کنید که آدم های تنها کسانی هستند که در هیچ رابطه ای نیستند اما به همان تعداد کسانی هستند که در رابطه هستند ولی احساس تنهایی می کنند. وارد شدن به رابطه همیشه تنهایی شما را از بین نمی برد، حتی گاهی اوقات ممکن است ایجادکننده تنهایی باشد!
تنهایی احساسی است که وقتی می خواهیم با کسی ارتباط بگیریم و آن فرد در دسترس نیست، در روحمان حس می کنیم. این اتفاق ممکن است وقتی تنها هستیم بیفتد اما در روابطی که یکی از دو طرف یا هر دو آنها برای ارتباط در دسترس نیستند--چه بخاطر ناراحتی یا عصبانیت یا خستگی و بیماری و مشغله هم پیش می آید.
تنهایی به معنای تنها بودن نیست. حس پوچی که از تنها بودن نشات می گیرد از شکل های مختلف رها کردن خود مثل نپرداختن به احساسات خود، قضاوت کردن خود، رو آوردن به اعتیادهای مختلف برای جلوگیری از احساسات دردناک خود یا مسئول دانستن فردی دیگر برای این احساسات، ایجاد می شود. وقتی خودمان خودمان را رها کنیم، همیشه احساس رها و طردشدگی با ما خواهد بود. همچنین به این دلیل این حس را خواهیم داشت که با خودمان در ارتباط نیستیم؛ بنابراین نمی توانیم با دیگران هم ارتباط برقرار کنیم. احساس تنها بودن و تنهایی می تواند منجر به حس عمیق دلسردی و ناامیدی شود.
اگر خودمان را دوست بداریم و به خودمان ارزش بگذاریم، آنوقت می توانیم از تنهایی مان لذت ببریم و وقتی دیگران در دسترس هستند با آنها ارتباط برقرار کنیم.
چه چیزی در رابطه ایجاد تنهایی می کند؟
زمانی با طرفتان احساس تنهایی خواهید کرد که چون می خواهید از خودتان دربرابر آسیب محافظت کنید، دریچه های قلبتان را بسته باشید. در چنین شرایطی نمی توانید ارتباط برقرار کنید.
زمانی با طرفتان احساس تنهایی خواهید کرد که او قلبش را بسته باشد یا عصبانی باشد و نخواهد صحبت کند. وقتی طرفتان بخاطر کار، تلویزیون، غذا، سرگرمی ، اینترنت و امثال آن از حرف زدن با شما اجتناب کند.
زمانی با طرفتان احساس تنهایی خواهید کرد که با نادیده گرفتن خودتان می خواهید روی احساسات او کنترل پیدا کنید. عدم تمایل به ارتباط و گفتگوی آزاد درمورد مسائل مهم دیوارهایی بین شما ایجاد خواهد کرد.
زمانی با طرفتان احساس تنهایی خواهید کرد که به جای اینکه با قلبی باز با هم باشید، فقط در ذهن همدیگر بمانید، عقلگرایی گاهی اوقات جالب است اما بعد از مدتی احساس یکنواختی و تنهایی خواهید کرد.
زمانی با طرفتان احساس تنهایی خواهید کرد که طرفتان بخاطر افکار، احساسات، ظاهر یا رفتارهایتان شما را قضاوت کند. قضاوت کردن بی ارتباطی ایجاد می کند و این به تنهایی منجر می شود.
زمانی با طرفتان احساس تنهایی خواهید کرد که شما یا طرفتان بخاطر خستگی، مشغله یا بیماری نتواند ارتباط ایجاد کند.
ارتباطمان حفظ می شود وقتی:
تمایل داشته باشیم آسیب پذیر باشیم یا اعتماد ایجاد کنیم، بدون قضاوت یا تقصیر حقیقت را به زبان بیاوریم.
تمایل داشته باشیم که احساسات دردناک خود را حس کرده و با علاقه آنها را مدیریت کنیم و از آنها درس بگیریم. مسئولیت احساساتمان را بپذیریم نه اینکه با رفتارهای محافظه کارانه از آنها اجتناب کنیم. وقتی با خودمان ارتباط برقرار کنیم، می توانیم با طرف مقابل نیز ارتباط بگیریم.
تمایل داشته باشیم که درمورد خودمان و طرف مقابل مان شناخت بیشتری پیدا کنیم مخصوصاً در مشاجرات و اختلاف ها.
با خودمان و طرف مقابلمان با محبت رفتار کنیم.
برای حرف زدن ، عشق بازی کردن، خندیدن، یاد گرفتن و رشد کردن با همدیگر وقت بگذاریم. به رشد شخصی و رابطه ای علاقه داشته باشیم. بتوانیم عشق مان را به هم تقسیم کنیم و این اولویت زندگی ما باشد.
وقتی هر کدام از شما به رشد توانایی خود برای دوست داشتن خود و همدیگر متعهد باشید، احتمال حفظ رابطه تان بسیار بالا خواهد بود. زوج هایی که با خودشان و همدیگر ارتباط داشته باشند کمتر احساس تنهایی می کنند.
