داستان تاریخ تکرار نشدنی نوشته نوشان و مهرنوش
سیزن اول
قسمت سوم
نویسنده ی این قسمت: مهرنوش
بعد از اینکه همه از سوراخ رد شدن و یکمی جلو رفتن به محوطه ی بازتری رسیدن ولی غار خیلی تاریک بود و چیز زیادی نمی دیدن، سارا و دنی در حال اعتراض کردن بودن که نور چراغ قوه ی کوروش روشنایی مختصری بوجود آورد، کوروش همانطور که به کمک نور موبایلش جلو می رفت یک احساس عجیب از درون رو بیشتر حس می کرد یک حالت بیخیالی و سرگشتگی عجیب و احساس بی تعلقی و فراموشی شاید یه چیزی خیلی قوی تر از مستی.
دنی هم که موفق شده بود چراغ قوه ی موبایلش رو روشن کنه نگاهش به نقاشی ها و علائم عجیب روی دیوار های غار دوخته شده بود یکمی به حالت عجیبی که داشت فکر می کرد.
پانزده دقیقه ای بود که اعتراضات و غر زدن ها متوقف شده بود و گروه در سکوت مطلق به سمت جلو می رفت، در راهروی غار چندین بار به دوراهی یا چند راهی رسیده بودن ولی هربار با بیخیالی و بدون توجه یکی از راه ها رو که کوروش با حالتی مسخ شده انتخاب کرده بود ادامه داده بودن، شاید 2 ساعت رو در همین وضعیت ادامه دادن که کم کم نور خیره کننده ای در انتهای راهرو نمایان شد، گروه به دهنه ی باز غار رسید و بی هیچ توقف یا فکری از اون رد شد، بیرون غار اثری از اون حالت مسخ شدگی و مستی نبود!
بوی چوب سوخته همراه با بویی که زیاد آشنا نبود به مشام می رسید، کوروش با تعجب گفت: برایان تا حالا اینجا اومده بودی؟
برایان با حالتی شگفت زده گفت من تمام دوران بچگی این اطراف بودم هیچ وقت چنین چیزی ندیدم، باور نکردنیه! و در حالی که به دیوارهای یک قلعه ی بزرگ سنگی اشاره می کرد گفت پدرم درباره ی مزخرفاتی تعریف کرده بود که یکی از دهاتی ها که دیوانه شده بود و بعدا ناپدید شد گفته بود، ولی ما فکر می کردیم این حرفها مثل خاطرات ملوانان قرون وسطا فقط خیالات آدمی هست که زیادی توی طبیعت تنها بوده!
یکمی جلوتر جاده ی قدیمی و گل آلودی که سنگ فرش شده بود و به سمت اون قلعه می رفت دیده می شد، ناگهان سارا پرسید بچه ها شما آنتن دارید؟
