کنون پا به دهه نود گذاشته ایم، ساپورت ها و آستین های کوتاه که به جای خود، کم کم دامنه پیشرفت و تمدن و کلاس و شخصیت، پا را فراتر گذاشته و دست به انقلابی عظیم زده است، با کمک تحریم کشورهای متمدن، دکمه در ایران نایاب شده و مهندسان فرهنگی به کمک طراحان خوش فکر و متمدن دست به تولید مانتو هایی از جنس حریر و کاملا جلو باز زده اند...کاری نمی شود کرد دکمه تحریم است باید بفهمیم و درک کنیم...
اوج ترقی در پوشش هایی است که کمتر به ذهن انس و جن می رسد، باید به این مروجین تمدن آفرین و صدآفرین گفت چرا که ره صدساله تمدن و ترقی را یک شبه پیموده اند تا الگوی آسانی برای پیشرفت دیگران گردند....و یک شبه با ظهور مانتوهایی جلو باز که با تاب های کوتاه نمای خاصی از شکم و حتی ناف خود به نمایش می گذارند، کار را برای دیگران آسان می کنند...
سیر پیشرفت بدون کمترین پس رفت یا توقفی ادامه دارد، از نوک پا تا فرق سر در امتدادهای مختلف پیشرفت می کنیم، هر چند که مسیر دقیق پیشرفت مشخص نیست و نقشه راه یک شبه به دست ما می رسد ولی ادامه می دهیم تا ببینیم تا چه اندازه باری از فرهنگ و هنر و ادب و اخلاق دهکده جهانی را به دوش کشیم....
به گزارش ائل، فعلا راه باز است و جاده دراز... نه پلیسی نه راهنمایی...کم کم راهنماها و پلیس ها هم همرنگ شده و به مسیر می پیوندد...اینجاست که باید فریاد زد تمدن گم شده ام آرزوست...
